«Автобиография» - Александр Градский

Дело было ночью, по трубе по водосточной, папа к маме в общежитие полез,

И долез он, знаю точно, ибо я без проволочек на свет божий вылез в срок и без

чудес.

Папу мама так любила, о себе совсем забыла и поехала за папой на Урал,

Так судьба распределила на Урале меня мать родила, помню все хотя и был я мал.

На проспекте Маленкова в доме шесть мы жили клево, переименован был проспект

потом,

Папа вечно на заводе, мама все была в заводе, но не видела успеха в том.

Банка шпротов на тарелке, водка, сырные обьедки, старых фото натюрмортный

пейзаж,

И не пьяные пока еще, папашины товарищи, поют ему войдя и в пыл и в раж.

Припев:

Эй, держись, брат, веселее,… прочь гони тоску кручину,

Не ищи других причин своей беды.

Не стесняйся будь смелее,… ты ведь все-таки мужчина,

Знай: на свете беды все всегда лишь только из-за ерунды,

Не ищи в других причин своей беды.

В 57-ом, семья вернулася в Москву, Москва развеяла тоску, но не во всем,

Нам не доставалося по лишнему куску.

Наедимся паюсной, и ложки обсосем.

Мрак, подвал восьмиметровый, дворник Клава, участковый, три ханыги,

восемь комнат, двадцать рыл,

Кто-то бегал по морозу, кто-был туберкулезу всем обязан, кто работал,

кто хандрил.

Бабка спит у тети Веры, папа с мамой за портьерой, вся в шарах никилирована

кровать,

Ну, а я на раскладушке, утыкаю нос в подушку, будто сплю, чтоб не спугнуть отца

и мать.

«Сашка спит?».

«Да спит конечно».

Но не спал я и успешно постигал основы секса

и любви,

Каюсь рано стал я грешен, но друзьями был поддержан я в грехе, и пели мне

всегда они.

Припев:

Эй, держись, брат, веселее,… прочь гони тоску кручину,

Не ищи других причин своей беды.

Не стесняйся будь смелее,… ты ведь все-таки мужчина,

Знай: на свете беды все всегда лишь только из-за ерунды,

Не ищи в других причин своей беды.

Время стало веселее, унесли из мавзолея супер-гения народов и времен,

Вместе с ним зарыть хотели лагеря все и растрелы и проказу, что посеял в людях

он.

Нас немного полечили, и сперва разоблачили, все что сам позволил он разоблачать,

Видно, не было причины морду этакой личины до конца открыть и в лоб влепить

печать.

Штаты мы догнать решили, всю скотину порешили, засадили кукурузою поля,

Мир народам предложили, по столу ботинком били, но не вышло из затеи ничего.

И отправились поэты, кто в доносы, кто в советы, кто в хипонно-алкогольные бега,

Кто, вдруг, стал апологетом, кто иудой, кто кливретом, кто уехал за бугры

наверняка.

Мы не зря так долго врали, штаты в чем-то мы догнали, стал похож на ихний флаг

простой пиджак,

В чем-то точно преуспели, магазины опустели, но решилися на новый трудный шаг.

Вот теперь мы перестроились, и люди все построились, и каждый по своим очередям,

Гласность — мама дорогая, демократия родная.

Кого хочешь того и лупят по мордам.

Припев:

Эй, держись, брат, веселее,… прочь гони тоску кручину,

Не ищи других причин своей беды.

Не стесняйся будь смелее,… ты ведь все-таки мужчина,

Знай: на свете беды все всегда лишь только из-за ерунды,

Не ищи в других причин своей беды.

Het was 's nachts, door een afvoerpijp, klom papa in het hostel naar mama,

En hij stapte in, dat weet ik zeker, want zonder uitstel stapte ik op tijd en zonder…

wonderen.

Moeder hield zoveel van vader, ze vergat zichzelf helemaal en ging achter vader aan naar de Oeral,

Dus het lot verdeelde me in de Oeral, mijn moeder beviel, ik herinner me alles, hoewel ik klein was.

Op Malenkov Avenue in huis zes woonden we cool, de laan werd hernoemd

na,

Papa is altijd in de fabriek, mama was altijd in de fabriek, maar zag daar geen succes in.

Een pot sprot op een bord, wodka, kaasresten, oude stillevenfoto

landschap,

En nog niet dronken, papa's kameraden, zingen voor hem als ze zowel ijver als woedend worden.

Refrein:

Hé, wacht even, broer, het is leuker... verdrijf de melancholische draai,

Zoek geen andere redenen voor uw problemen.

Wees niet verlegen, wees brutaal... je bent nog steeds een man,

Weet: in de wereld van problemen is alles altijd maar onzin,

Zoek geen andere oorzaken van uw ongeluk.

In de 57e keerde het gezin terug naar Moskou, Moskou verdreef melancholie, maar niet in alles,

We kregen geen extra stuk.

Laten we wat eten en op de lepels zuigen.

Somberheid, een kelder van acht meter, een conciërge Klava, een wijkagent, drie hanygs,

acht kamers, twintig snuiten,

Iemand liep in de kou, iemand had alles te danken aan tuberculose, die werkte,

die aan het mopperen was.

Oma slaapt bij tante Vera, papa en mama achter het gordijn, allemaal vernikkeld in ballonnen

bed,

Nou, ik lig op een veldbed en steek mijn neus in het kussen, alsof ik slaap, om mijn vader niet bang te maken

en moeder.

Slaapt Sasha?

'Ja, hij slaapt natuurlijk.'

Maar ik sliep niet en begreep met succes de basisprincipes van seks

en liefde,

Ik beken al vroeg dat ik een zondaar werd, maar mijn vrienden steunden me in de zonde, en ze zongen voor me

altijd zijn ze.

Refrein:

Hé, wacht even, broer, het is leuker... verdrijf de melancholische draai,

Zoek geen andere redenen voor uw problemen.

Wees niet verlegen, wees brutaal... je bent nog steeds een man,

Weet: in de wereld van problemen is alles altijd maar onzin,

Zoek geen andere oorzaken van uw ongeluk.

De tijd is leuker geworden, het supergenie van mensen en tijden is weggenomen uit het mausoleum,

Samen met hem wilde iedereen de kampen en schoten en lepra begraven die hij in mensen zaaide

is hij.

We werden een beetje behandeld, en eerst werden we ontmaskerd, alles wat hij zelf liet zien,

Blijkbaar was er geen reden om het gezicht van zo'n masker tot het einde te openen en tegen het voorhoofd te slaan

zegel.

We besloten de Verenigde Staten in te halen, doodden al het vee, plantten velden met maïs,

Er werd vrede aangeboden aan de volkeren, ze sloegen met een schoen op tafel, maar van het idee kwam niets.

En de dichters gingen, sommigen naar aanklachten, sommigen naar raden, sommigen naar hyponalcoholraces,

Die plotseling een apologeet werd, die een Judas was, die een geestelijke was, die over de heuvels ging

zeker.

Het was niet voor niets dat we zo lang hebben gelogen, we hebben de staten op de een of andere manier ingehaald, het werd als hun vlag

eenvoudig jasje,

Ze zijn zeker ergens in geslaagd, de winkels waren leeg, maar ze besloten een nieuwe moeilijke stap te zetten.

Nu hebben we ons gereorganiseerd, en de mensen hebben zich allemaal opgesteld, en ieder op zijn beurt,

Glasnost is lieve moeder, lieve democratie.

Wie je wilt, wordt in het gezicht geslagen.

Refrein:

Hé, wacht even, broer, het is leuker... verdrijf de melancholische draai,

Zoek geen andere redenen voor uw problemen.

Wees niet verlegen, wees brutaal... je bent nog steeds een man,

Weet: in de wereld van problemen is alles altijd maar onzin,

Zoek geen andere oorzaken van uw ongeluk.