Песня без названия - Александр Градский

Мне несладок, неприятен дым сгоревшего Отечества,

Но его золой и пеплом не посыплю я главу.

Суть не в качестве лекарства, все равно недуг не лечится,

Ни за плату, ни по блату, ни во сне, ни на яву.

Кое-как по свету мыкались, привыкали, да не свыкнулись,

Лыко в строку, срока лихо и с киркою и с кнутом.

Век рычал звериным рыком, обличал, вещал и тыкал,

И стучал по рельсным стыкам и стелился под скотом.

Мы Россию просвистели и проспали на постели,

В статистических простатах оказалася моча.

Воспитать себя успели полу-сукой, полу-стервой,

Нас из стука сделал Сталин, а Ильич из кумача.

Слышишь, Ваня, шелест скатов.

То с рассвета до заката,

Депутат бьет депутата покаянным кулаком.

И по данным Госкомстата, ты, Иван, не просто стадо,

Ты ступень и степень спада.

Но не ведаешь о том.

Сопричастны этой участи, не участвуем, не учимся,

Не работая — завидуем, а завидуя — гнием.

И живем мы как получится, ну чуть хуже, чем валютчица,

Ну чуть хуже, чем политбюро, но все-таки живем.

Не важны нам беды русские, а Лансбергис и Прунскине,

Мы их, сдохнем, не отпустим.

На миру красна нам смерть.

И вписался Руст искустно в ложе площади Прокрустово,

Да, что нам русты и прокрусты и прохвосты всех мастей.

Мы не сладили с эпохою, потому, что все нам… (все равно)

Разгильдяи, плуты, рохли.

Невдомек кому мы в прок.

Будь ты рокер или инок, ты в советской луже вымок,

И прибудешь таковым ты, даже выйдя за порог.

Знаю я, что эта песня не к погоде и не к месту,

Мне из лестного-бы теста Вам пирожные печь.

Ох ребята, это мука, что-бы с голосом и слухом

Раздражать народу ухо, пробуждая дух и речь.

Ik ben ongezoet, de rook van het verbrande Vaderland is onaangenaam,

Maar ik zal zijn hoofd niet met as en as besprenkelen.

De essentie is niet als een medicijn, hoe dan ook, de ziekte is niet genezen,

Niet voor een vergoeding, niet om te trekken, niet in een droom, niet in werkelijkheid.

Op de een of andere manier zwierven ze over de wereld, raakten eraan gewend, maar raakten er niet aan gewend,

Nauwelijks in lijn, de term beroemd en met een houweel en met een zweep.

Vek brulde met een dierengebrul, hekelde, profeteerde en porde,

En hij klopte op de rails en kroop onder het vee door.

We floot door Rusland en sliepen op het bed,

Urine werd gevonden in statistische prostaten.

Ze slaagden erin zichzelf op te voeden als een half-bitch, half-bitch,

Stalin maakte ons uit de klop, en Iljitsj uit Kumach.

Hoor, Vanya, het ruisen van de stralen.

Dat van zonsopgang tot zonsondergang,

De gedeputeerde slaat de gedeputeerde met een berouwvolle vuist.

En volgens de Staatsstatistiekencommissie ben jij, Ivan, niet zomaar een kudde,

Je bent een stap en een graad van verval.

Maar je weet er niets van.

We zijn medeplichtig aan dit lot, we doen niet mee, we leren niet,

Als we niet werken, zijn we jaloers, maar als we jaloers zijn, rotten we weg.

En we leven zoals het wil, nou ja, een beetje erger dan een geldwisselaar,

Nou ja, een beetje erger dan het Politburo, maar we leven nog steeds.

Russische problemen zijn niet belangrijk voor ons, maar Lansbergis en Prunskine,

We gaan dood, we laten ze niet gaan.

De dood is rood voor ons in de wereld.

En Rust paste vakkundig in de doos van het Prokrustovo-plein,

Ja, dat we roestig zijn en procrustes en schurken van allerlei pluimage.

We konden het tijdperk niet aan, omdat alles voor ons ... (in ieder geval)

Schurken, schurken, schurken.

Geen idee bij wie we in gebruik zijn.

Of je nu een rocker of een monnik bent, je bent doorweekt in een Sovjetplas,

En je komt ook als zodanig aan, ook als je over de drempel gaat.

Ik weet dat dit lied niet voor het weer is en niet op zijn plaats is,

Ik zou taarten voor je bakken van flatterend deeg.

Oh jongens, dit is marteling, iets met stem en gehoor

Om het oor van de mensen te irriteren, de geest en de spraak wakker te maken.