Песня о дружбе - Александр Градский

Ну и денек.

Честное слово.

Мало душе шара земного,

Судьба балует, но не всегда.

Дай руку, брат, на все года.

Камни двора, и окно и порог,

Все для того, чтоб вернутся я мог.

Слышу я друзей голоса.

Ну и денек, честное слово, мало душе шара земного.

Судьба балует, но не всегда.

Дай руку, брат, на все года.

Но, расставанье — бред.

Какой безумный выдумал его.

Но расставанья нет.

Одна любовь и больше ничего.

Ждешь или не ждешь, какая в этом разница, друзья,

Но расставанье — ложь.

Прожить без друга все равно нельзя.

Nou ja, een dag.

Eerlijk.

Niet genoeg voor de ziel van de wereld,

Het lot verwent, maar niet altijd.

Geef me je hand, broeder, voor al die jaren.

De stenen van de tuin, en het raam en de drempel,

Alles zodat ik kan terugkeren.

Ik hoor de stemmen van mijn vrienden.

Nou, een dag, eerlijk gezegd, is niet genoeg voor de ziel van de wereld.

Het lot verwent, maar niet altijd.

Geef me je hand, broeder, voor al die jaren.

Maar afscheid nemen is onzin.

Wat een gek heeft het uitgevonden.

Maar er is geen afscheid.

Een liefde en niets anders.

Wachten of niet wachten, wat is het verschil, vrienden,

Maar afscheid nemen is een leugen.

Je kunt toch niet zonder een vriend leven.