2000 год - Александр Градский

Пусть мир торчит на паперти и слезно просит истины,

И снова спит до одури — вины своей не мня.

А мы строчим по памяти, а мы кроим по выкройке

Одни и те же контуры стремянного ремня.

Неужели мы дожили, до нового столетия,

Вот-вот тысячелетие второе проживем.

С такой же мерзкой рожею, с такою же отметиной,

С такими же котлетами, которые жуем.

А их готовят загодя, а их пожарят с кровью,

Их пользу для здоровья — докажут, объяснят.

А мы сожрем их, радуясь с покорностью коровьей,

Как жрали все, что парят нам, две тыщи лет подряд.

Прости меня.

Здрасте, три нуля,

Лейте елей на троих нулей.

Но мы проходим гордо и, мы все-таки красивые,

Дебелые, степенные.

Хоть наше дело швах.

Хотя и с красной рожею, хотя с носами синими,

Хотя и с белой пеною на крашенных губах.

Пусть умы заморозили, не зрим возню осиную,

Пускай, мы мыслим прозою, и лаптем щи хлебам.

Но гриб лилово-розовый, но гриб наш под осиною,

И даже под березою, все ж вам не по зубам.

Но май придет — отмаемся.

В июне все разъедутся:

Кто на месяц, кто надолго, а кто и навсегда.

И кто, на что обманется, кто плюнет, кто зарежется,

Кто нам истец, где каторга, без срока и суда.

Прости меня.

Здрасте, три нуля,

Лейте елей на троих нулей.

Хотите, не хотите, но — мы верим, что надежда есть,

И если не ходить в кино — то, значит, есть любовь.

И значит, наша Родина не всем успела надоесть,

И надо только съесть говно и выпить чью-то кровь.

Как кровь любовь рифмуется, две тыщи лет мир мается,

И нас стихом с конвейера поточно одарит.

Ах, он, блин, добалуется, ах он, блин, доиграется:

На сковородке времени — он точно подгорит.

Весь век просрали начисто, потворствуя язычеству,

Поддавшись увлечению и трепу королей.

Но три нуля по качеству и даже по количеству,

И явно по значению — все ж лучше двух нулей.

Прости меня.

Здрасте, три нуля,

Лейте елей на троих нулей.

Лейте елей на троих нулей.

Лейте елей на троих нулей.

Laat de wereld op de veranda uitsteken en in tranen om de waarheid vragen,

En weer slaapt hij tot het punt van verbijstering - ik herinner me mijn eigen schuld niet.

En we krabbelen uit het hoofd, en we knippen volgens het patroon

Dezelfde contouren van de stijgbeugelriem.

Hebben we de nieuwe eeuw echt waargemaakt,

We staan ​​op het punt het tweede millennium te leven.

Met dezelfde gemene mok, met hetzelfde merkteken,

Met dezelfde schnitzels waar we op kauwen.

En ze zijn van tevoren gekookt, en ze zullen worden gebakken met bloed,

Hun gezondheidsvoordelen zullen worden bewezen en uitgelegd.

En we zullen ze verslinden, ons verheugend met de nederigheid van een koe,

Hoe ze al tweeduizend jaar op rij alles aten dat naar ons steeg.

Vergeef me.

Hallo, drie nullen,

Giet olie op drie nullen.

Maar we passeren trots en toch zijn we mooi,

Debelye, kalm.

Hoewel ons bedrijf naden is.

Hoewel met een rood gezicht, hoewel met blauwe neuzen,

Wel met wit schuim op geverfde lippen.

Laat de geest bevriezen, we zien geen wespen gedoe,

Laten we in proza ​​denken en schoenen op brood rijgen.

Maar de paddenstoel is lilaroze, maar onze paddenstoel zit onder de espen,

En zelfs onder een berk is het nog te zwaar voor je.

Maar mei zal komen - laten we vertrekken.

In juni vertrekt iedereen:

Sommige voor een maand, sommige voor een lange tijd en sommige voor altijd.

En wie, wat zal bedrogen worden, wie zal spugen, wie zal zelfmoord plegen,

Wie is de eiser voor ons, waar is dwangarbeid, zonder termijn en proces.

Vergeef me.

Hallo, drie nullen,

Giet olie op drie nullen.

Leuk vinden of niet, maar - we geloven dat er hoop is,

En als je niet naar de bioscoop gaat, dan is er liefde.

En dat betekent dat niet iedereen tijd heeft gehad om ons Moederland te vervelen,

En je moet gewoon stront eten en iemands bloed drinken.

Zoals bloedliefde rijmt, zwoegt de wereld tweeduizend jaar lang,

En hij zal ons een vers van de lopende band schenken.

Oh, verdomme, hij zal het spelen, oh, verdomme, hij zal het afmaken:

Op de braadpan van de tijd - het zal zeker branden.

Ze pisten de hele eeuw, toegevend aan het heidendom,

Bezwijken voor de passie en het gebabbel van koningen.

Maar drie nullen in kwaliteit en zelfs in kwantiteit,

En natuurlijk qua waarde - alles is beter dan twee nullen.

Vergeef me.

Hallo, drie nullen,

Giet olie op drie nullen.

Giet olie op drie nullen.

Giet olie op drie nullen.