Sobre el Pucho - Adriana Varela

Un callejón de Pompeya

Y un farolito plateando el fango

Hay un malevo que fuma

Y un organito moliendo un tango;

Y al son de aquella milonga

Más que a su vida mistonga

Meditando, aquel malevo

Recordó la canción de su dolor

Tango querido

Que ya pa' siempre pasó

Como un pucho consumió

Las delicias de mi vida

Que hoy cenizas sólo son

Tango querido

Que ya pa' siempre calló

¿quién entonces me diría

Que vos te llevarías

Mi única ilusión?

Yo soy aquel que, en Corrales

-los carnavales

De mis amores-

Hizo brillar tus bellezas

Con las lindezas

De sus primores

Pero tu inconstancia loca

Me arrebató de tu boca

Como pucho que se tira

Cuando ya

Ni sabor ni aroma da

Tango querido

Que ya pa' siempre pasó

Como un pucho consumió

Las delicias de mi vida

Que hoy cenizas sólo son

Tango querido

Que ya pa' siempre calló

¿quién entonces me diría

Que vos te llevarías

Mi única ilusión?

Een steegje in Pompei

En een lantaarn die de modder verzilvert

Er is een malevo die rookt

En een klein orgel dat een tango maalt;

En op het geluid van die milonga

Meer dan zijn mistonga-leven

Mediteren, die goddeloze

Hij herinnerde zich het lied van zijn pijn

lieve tango

Dat is al pa' altijd gebeurd

Als een vuist geconsumeerd

De geneugten van mijn leven

Dat vandaag alleen de as is

lieve tango

Dat is al pa' altijd zwijg

wie zou het me dan vertellen?

Wat zou jij nemen?

Mijn enige illusie?

Ik ben degene die, in Corrales

-de kermissen

van mijn minnaars-

Heeft je schoonheden laten stralen

met de schattigheid

van hun neven

Maar je gekke wisselvalligheid

greep me uit je mond

Hoe wordt er in godsnaam gegooid?

Wanneer het

Noch smaak noch aroma

lieve tango

Dat is al pa' altijd gebeurd

Als een vuist geconsumeerd

De geneugten van mijn leven

Dat vandaag alleen de as is

lieve tango

Dat is al pa' altijd zwijg

wie zou het me dan vertellen?

Wat zou jij nemen?

Mijn enige illusie?