Milonga de Gauna - Adriana Varela

Milonga de Gauna

El dolor se le fue

como por artimaña

vaya uno a saber

si es así o se engaña.

Su sonrisa final

vaya uno a saber

lo que quiso Gauna.

Dicen que su canción

ya estaba cantada

quién pudiera decir hoy

si sabía Gauna

que en aquel carnaval

cumpliría su rol.

Misterios del alma.

Emilio Gauna

murió en Palermo

en una noche de carnaval

acuchillado en un mano a mano

que se arrastraba de años atrás

¡Acuchillado en un mano a mano!

Una duda resultó

ser mucho más fuerte,

una duda que enterró

el miedo a la muerte.

En su ciego puñal

una duda murió

En su cuerpo inerte.

El valor le llegó

cuando era debido,

el coraje que pidió

y le fue concedido.

Encontró a su rival

ni perdió ni ganó.

Se marchó tranquilo,

Emilio Gauna

murió en Palermo

en una noche de carnaval,

acuchillado en un mano a mano

que se arrastraba de años atrás.

Acuchillado en un mano a mano.

Emilio Gauna

murió en Palermo

en una noche de carnaval

Acuchillado en un mano a mano

que se arrastraba de años atrás.

Sueño de sangre y silencio*

Basado en un personaje de Adolfo Bioy Casares en su novela El sueño de los

héroes.

La anécdota de Bioy es a la vez simple y laboriosa.

En ciertos

carnavales del Buenos Aires de 1927, el joven Emilio Gauna, junto a unos

amigotes del cafetín y un cierto doctor Valerga, se pierde durante tres días en

los carnavales.

Amanece solo y sin recordar lo que ha sucedido, en una cancha

de fútbol abandonada por los bosques de Palermo.

Nebulosamente sabe que medio

se enamoró de una máscara y poco más recuerda.

Las pistas, luego, dan a entender que el brujo Taboada torció su destino,

y más tarde se sabrá que gracias a la hija del brujo, Clara, el protagonista

salvó su vida.

Gauna y los suyos se mueven en un mundo de peluquerías,

panaderías, cafés, pensiones y billares exentos de misterio, el frugal reino

de la melancolía tanguera por ciertos días idos, donde al parecer se

compadreaba y se resolvían enojos a cuchillo.

A Gauna, que se ha casado con Clara sin sospechar que ha sido su salvadora y

prospera en un taller mecánico, le ha sido dada una vida sin sobresaltos.

Y sin embargo, Gauna quiere resolver el misterio de su amnesia,

algo muy difícil de lograr en un ambiente donde todos, como en cualquier

barrio o en cualquier pensionado, están alerta a los pasos de todos.

Y Bioy logra el prodigio, finalmente, de hacer desaparecer tres años más tarde

a Gauna en unos nuevos carnavales y alcanzar, gozosamente, su final trágico.

El truco, bastante notable, consiste en haber construido un escenario

melodramático para un protagonista que, oscuramente, busca un final heroico.

Es como si Gauna, a tientas, se hubiera ganado el destino de otra novela,

de la novela que ensueñan quienes se quieren heroicos.

Sin testigos, sin escena, Gauna se hará cargo de su final.

Porque a diferencia

del melodrama, que vive de la gesticulación y del estrépito, el momento trágico

llega con la dicha del silencio.

Milonga de Gauna

De pijn is weg

als door een truc

laat het weten

als het zo is of is het misleid.

zijn laatste glimlach

laat het weten

wat Gauna wilde.

Ze zeggen jouw lied

was al gezongen

wie zou het vandaag kunnen zeggen?

als je Gauna kende

dat in dat carnaval

zijn rol zou vervullen.

Mysteries van de ziel.

Emilio Gauna

overleden in Palermo

op een carnavalsavond

hand in hand gestoken

dat kroop van jaren geleden

Hand in hand gestoken!

een twijfel was het gevolg

veel sterker zijn

een twijfel die begraven is

de angst voor de dood.

In zijn blinde dolk

een twijfel stierf

In zijn inerte lichaam.

waarde kwam naar hem toe

wanneer het moest

de moed waar je om vroeg

en het werd hem gegund.

vond zijn rivaal

noch verloren, noch gewonnen.

Hij ging stilletjes weg

Emilio Gauna

overleden in Palermo

op een carnavalsavond,

hand in hand gestoken

dat kroop van jaren geleden.

Hand in hand gestoken.

Emilio Gauna

overleden in Palermo

op een carnavalsavond

Hand in hand gestoken

dat kroop van jaren geleden.

Droom van bloed en stilte*

Gebaseerd op een personage van Adolfo Bioy Casares in zijn roman The Dream of the

helden.

De anekdote van Bioy is zowel eenvoudig als omslachtig.

in bepaalde

carnavals van Buenos Aires in 1927, de jonge Emilio Gauna, samen met enkele

vrienden uit het café en een zekere dokter Valerga, raakt drie dagen verdwaald in

de carnavals.

Hij wordt alleen wakker en zonder zich te herinneren wat er is gebeurd, op een rechtbank

verlaten voetbalveld in de bossen van Palermo.

Vaag weet dat de helft

werd verliefd op een masker en herinnert zich weinig anders.

De aanwijzingen suggereren dus dat de tovenaar Taboada zijn lot heeft verdraaid,

en later zal bekend worden dat dankzij de tovenaarsdochter, Clara, de hoofdrolspeler

zijn leven gered.

Gauna en zijn familie verhuizen in een wereld van kappers,

bakkerijen, cafés, pensions en biljart verstoken van mysterie, het sobere koninkrijk

van tango melancholie voor bepaalde dagen van weleer, waar blijkbaar

hij compadre en ruzies werden opgelost met een mes.

Aan Gauna, die met Clara is getrouwd zonder te vermoeden dat zij zijn redder is geweest en

gedijt in een monteurwerkplaats, heeft hij een vlot leven gekregen.

En toch wil Gauna het mysterie van zijn geheugenverlies oplossen,

iets heel moeilijks te bereiken in een omgeving waar iedereen, zoals in elke

buurt of in een internaat, ze zijn alert op ieders voetstappen.

En Bioy bereikt het wonder, eindelijk, om het drie jaar later te laten verdwijnen

Gauna in nieuwe kermissen en bereikt vreugdevol zijn tragische einde.

De truc, best opmerkelijk, is om een ​​podium te hebben gebouwd

melodramatisch voor een hoofdpersoon die, duister, een heroïsch einde zoekt.

Het is alsof Gauna, tastend, het lot van een andere roman had verdiend,

van de roman waar degenen die heldhaftig willen zijn, van dromen.

Zonder getuigen, zonder een scène, zal Gauna zijn einde in handen nemen.

omdat in tegenstelling tot

van melodrama, dat leeft van gebaren en lawaai, het tragische moment

het komt met de zaligheid van stilte.