Garganta Con Arena - Adriana Varela

Ya ves, el día no amanece

Polaco Goyeneche

Cantate un tango más

Ya ves, la noche se hace larga

Tu vida tiene un karma

Cantar, siempre cantar

Tu voz, que al tango lo emociona

Diciendo el punto y coma que nadie le cantó

Tu voz, con duendes y fantasmas

Respira con el asma de un viejo bandoneón

Canta garganta con arena

Tu voz tiene la pena que Malena no cantó

Canta que Juárez te condena

Al lastimar tu pena con su blanco bandoneón

Canta, la gente está aplaudiendo

Y aunque te estés muriendo no conoce tu dolor

Canta, que Trolio desde el cielo

Debajo de tu almohada un verso te dejó

Cantor de un tango algo insolente

Hiciste que la gente le duela tu dolor

Cantor, de un tango equilibrista

Más que cantor artista con vicios de cantor

Ya vez a mi y a Buenos Aires

Nos falta siempre el aire cuando no está tu voz

Tu voz, que un día me enseñaste

El día que cantaste conmigo una canción

Zie je, de dag komt niet aan

Poolse Goyeneche

Zing nog een tango

Zie je, de nacht is lang

Je leven heeft een karma

Zing, zing altijd

Jouw stem, die de tango opwindt

De puntkomma zeggen die niemand voor hem zong

Jouw stem, met kobolden en spoken

Adem met de astma van een oude bandoneon

Keelzingen met zand

Het spijt je stem dat Malena niet zong

Zing dat Juarez je veroordeelt

Wanneer je je verdriet kwetst met zijn witte bandoneon

Zing, mensen klappen

En zelfs als je doodgaat, kent hij je pijn niet

Zing, die Trolio uit de lucht

Onder je kussen liet een vers je achter

Zanger van een ietwat brutale tango

Je liet mensen je pijn kwetsen

Zanger, van een koorddanser tango

Meer dan een artiest-zanger met de ondeugden van een zanger

Nu naar mij en naar Buenos Aires

We zijn altijd kortademig als je stem er niet is

Jouw stem, die ene dag die je me leerde

De dag dat je een lied met mij zong