Malevaje - Adriana Varela

Decí, por Dios, ¿qué me has dao

Que estoy tan cambiao

No sé más quien soy?

El malevaje extrañao

Me mira sin comprender…

Me ve perdiendo el cartel

De guapo que ayer

Brillaba en la acción…

¿No ves que estoy embretao

Vencido y maniao

En tu corazón?

Te vi pasar tangueando altanera

Con un compás tan hondo y sensual

Que no fue más que verte y perder

La fe, el coraje

El ansia 'e guapear

No me has dejao ni el pucho en la oreja

De aquel pasao malevo y feroz…

¡Ya no me falta pa' completar

Más que ir a misa e hincarme a rezar!

Ayer, de miedo a matar

En vez de pelear

Me puse a correr…

Me vi a la sombra o finao;

Pensé en no verte y temblé…

¡Si yo, -que nunca aflojé-

De noche angustiao

Me encierro a yorar…

Decí, por Dios, ¿qué me has dao

Que estoy tan cambiao

No sé más quien soy?

Zeg, bij God, wat heb je me gegeven?

Ik ben zo veranderd

Ik weet niet meer wie ik ben?

De vreemde malevajeo

Hij kijkt me aan zonder het te begrijpen...

ziet me het teken verliezen

Zo knap als gisteren

Hij schitterde in actie...

Zie je niet dat ik dronken ben?

Verslagen en manisch

In je hart?

Ik zag je tango hooghartig gaan

Met een ritme zo diep en sensueel

Dat het niets meer was dan jou zien en verliezen

geloof, moed

Het verlangen 'en knap'

Je hebt niet eens een vuist in mijn oor gelaten

Van dat slechte en woeste verleden...

Ik hoef niet meer in te vullen

Meer dan naar de mis gaan en knielen om te bidden!

Gisteren, bang om te doden

in plaats van vechten

Ik begon te rennen...

Ik zag mezelf in de schaduw of fijn;

Ik dacht eraan je niet te zien en ik beefde...

Als ik, -die nooit losliet-

's nachts heb ik pijn

Ik sluit mezelf op om te bidden...

Zeg, bij God, wat heb je me gegeven?

Ik ben zo veranderd

Ik weet niet meer wie ik ben?