Pompas de Jabón - Adriana Varela

Pebeta de mi barrio, papa, papusa

Que andas paseando en auto con un bacán

Que te has cortado el pelo como se usa

Y que te lo has teñido color champán

Que en lo peringundines de frac y fuelle

Bailas luciendo cortes de cotillón

Y que a las milongueras, por darles dique

Al irte con tu «camba», batís «allón»

Hoy tus pocas primaveras

Te hacen soñar en la vida

Y en la ronda pervertida

Del nocturno jarandón

Pensá en aristocracias

Y derrochás tus abriles…

¡Pobre mina, que entre giles

Te sentís Mimí Pinsón!!!

Pensá, pobre pebeta, papa, papusa

Que tu belleza un día se esfumará

Y que como todas las flores que se marchitan

Tus locas ilusiones se morirán

El «mishé» que te mima con sus morlacos

El día menos pensado se aburrirá

Y entonces como tantas flores de fango

Irás por esas calles a mendigar…

Triunfas porque sos apenas

Embrión de carne cansada

Y porque tu carcajada

Es dulce modulación

Cuando implacables, los años

Te inyecten sus amarguras…

Ya verás que tus locuras

Fueron pompas de jabón

Pebeta uit mijn buurt, papa, papusa

Dat je in een auto rijdt met een bacán

Dat je je haar hebt geknipt zoals het wordt gebruikt

En dat je het champagnekleur hebt geverfd

Dat in de peringundines van staarten en balgen

Je danst met cotillion cuts

En dat aan de milonguera's, voor het geven van een dam

Als je weggaat met je «camba», verslaat je «allón»

Vandaag je paar lentes

Ze laten je dromen in het leven

En in de perverse ronde

van de Jarandon-nacht

Denk aan aristocratieën

En je verspilt je jaren...

Arme mijn, die tussen Giles

Voel je Mimí Pinsón!!!

Denk, arme pebeta, papa, papusa

Dat je schoonheid op een dag zal verdwijnen

En dat net als alle bloemen die verwelken

Je gekke illusies zullen sterven

De "mishé" die je verwent met zijn morlacos

De minst verwachte dag zal zich vervelen

En dan zoals zoveel modderbloemen

Je gaat door die straten om te bedelen...

Je wint omdat je gewoon bent

moe vlees embryo

En waarom lach je?

Het is zoete modulatie

Wanneer meedogenloos, de jaren

Ze injecteren hun bitterheid in je...

Je zult zien dat je waanzin

Het waren zeepbellen