Ventarrón - Adriana Varela, Néstor Marconi, Mauricio Marcelli

Por tu fama, por tu estampa

Sos el malevo mentado del hampa;

Sos el más taura entre todos los tauras

Sos el mismo Ventarrón

¿Quién te iguala por tu rango

En las canyengues quebradas del tango

En la conquista de los corazones

Si llega la ocasión?

Entre el malevaje

Ventarrón a vos te llaman…

Ventarrón, por tu coraje

Por tus hazañas todos te aclaman…

Y a pesar de todo

Ventarrón dejó Pompeya

Y se fue tras de la estrella

Que su destino le señaló

Muchos años han pasado

Y sus guapezas y sus berretines

Las fue dejando por los cafetines

Como un castigo de Dios

Solo y triste, casi enfermo

Con su derrota mordiéndole el alma

Dejo el malevo buscando su fama

Que otro ya conquistó

Ya no sos el mismo

Ventarrón, de aquellos tiempos

Sos cartón para el amigo

Y para el maula un pobre cristo

Y al sentir un tango

Compadrón y retobado

Recordás aquel pasado

Las glorias guapas de Ventarrón

Voor je roem, voor je stempel

Jij bent de genoemde malevo van de onderwereld;

Jij bent de meeste taura van alle taura's

Je bent dezelfde Gale

Wie evenaart jou voor je rang

In de gebroken canyengues van de tango

In de verovering van harten

Als het zover is?

Onder de kattenkwaad

Gale, ze noemen je...

Gale, voor je moed

Voor je heldendaden juicht iedereen je toe...

En ondanks alles

Gale verliet Pompei

En ging achter de ster aan

Dat zijn lot hem wees

Vele jaren zijn verstreken

En hun knappe uiterlijk en hun berretines

Hij liet ze achter voor de cafés

Als een straf van God

Alleen en verdrietig, bijna ziek

Met zijn nederlaag in zijn ziel bijtend

Ik verlaat de malevo op zoek naar zijn roem

Dat een ander al overwonnen heeft

je bent niet meer dezelfde

Gale, van die tijd

Je bent karton voor de vriend

En voor de maula een arme Christus

En als je een tango voelt

Compadrón en retotodo

Herinner je je dat verleden nog?

De prachtige glorie van Ventarrón