Alma de Loca - Adriana Varela, Néstor Marconi, Litto Nebbia

Milonguera bullanguera, que la vas de alma de loca

La que con tu risa alegre vibrar hace el cabaret

La que lleva la alegria en los ojos y en la boca

La que siempre fue la reina de la farra y del placer

Todo el mundo te conoce de alocada y jaranera

Todo el mundo dudaria lo que yo puedo jurar

Que te he visto la otra noche, parada en una vidriera

Contemplando una muñeca con deseos de llorar

Te pregunté que tenias y me respondiste: nada

Adivinando al verte, tan turbada

Que era tu intento ocultarme la verdad

La sonrisa que tus labios dibujaban quedó helada

Y una imprevista lágrima traidora

Como una perla de tus ojos fue a rodar

Quién diria, milonguera, vos que siempre te reíste

Vos que siempre te burlaste de las penas y del amor

Ibas a mostrar la hilacha, poniendote seria y triste

Ante una humilde muñeca, modestita y sin valor

No te aflijas, milonguita, yo te guardaré el secreto

Por mi nunca sabrá nadie que has dejado de reir

Mas no vuelvas a mirar a la pobre muñequita

Que te recuerde los dias que ya no podrás vivir

Rie siempre milonguera bullanguera casquivana

Para que quieres amargar tu vida

Pensando en cosas que no pueden ser

Corre un velo a tu pasado, sé milonga, sé mundana

Para que así así los hombres no descubran tus amarguras

Tus ternuras de mujer

Lawaaierige milonguera, dat je ervoor gaat met een gekke ziel

Degene die het cabaret laat trillen van je vrolijke lach

Degene die vreugde in de ogen en in de mond draagt

Degene die altijd de koningin was van feesten en plezier

Iedereen kent je als gek en feestvierder

Iedereen zou twijfelen aan wat ik kan zweren

Dat ik je laatst in een etalage zag staan

Een pop overwegen met verlangen om te huilen

Ik vroeg je wat je had en je antwoordde me: niets

Raden bij het zien van je, zo gestoord

Dat het jouw poging was om de waarheid voor mij te verbergen

De glimlach die je lippen trokken was bevroren

En een onverwachte verraderlijke traan

Als een parel uit je ogen ging het rollen

Wie had dat gedacht, milonguera, jij die altijd lachte

Jij die altijd grapjes maakte over verdriet en liefde

Je zou de pluisjes laten zien, serieus en verdrietig worden?

Voor een nederige pop, bescheiden en waardeloos

Maak je geen zorgen, milonguita, ik zal je geheim bewaren

Door mij zal niemand ooit weten dat je gestopt bent met lachen

Maar kijk niet meer naar die arme kleine pop

Dat het je herinnert aan de dagen dat je niet meer zult kunnen leven

Lach altijd milonguera luidruchtige casquivana

Waarom wil je je leven verbitteren?

Denken aan dingen die niet kunnen zijn

Gooi een sluier over je verleden, wees milonga, wees werelds

Zodat mannen je bitterheid niet ontdekken

Je tederheid als vrouw