Duelo Criollo - Adriana Varela

Mientras la luna serena

Baña con su luz de plata

Como un sollozo de pena

Se oye cantar su canción;

La canción dulce y sentida

Que todo el barrio escuchaba

Cuando el silencio reinaba

En el viejo caserón

Cuentan que fue la piba de arrabal

La flor del barrio aquel que amaba un payador

Sólo para ella cantó el amor

Al pie de su ventanal;

Pero otro amor por aquella mujer

Nació en el corazón del taura más mentao

Que un farol, en duelo criollo vio

Bajo su débil luz, morir los dos

Por eso gime en las noches

De tan silenciosa calma

Esa canción que es el broche

De aquel amor que pasó…

De pena la linda piba

Abrió bien anchas sus alas

Y con su virtud y sus galas

Hasta el cielo se voló

terwijl de serene maan

Baadt met zijn zilveren licht

Als een snik van verdriet

Je hoort ze hun lied zingen;

Het lieve en oprechte lied

Dat de hele buurt luisterde

Toen stilte regeerde

In het oude herenhuis

Ze zeggen dat het het meisje uit de buitenwijk was

De bloem van de buurt, degene die van een payador hield

Alleen voor haar zong liefde

Aan de voet van uw raam;

Maar nog een liefde voor die vrouw

Hij werd geboren in het hart van de meest muntachtige taura

Dat een lantaarn, in het Creools rouwzaag

Onder zijn zwak licht, sterf beide

Daarom kreunt het 's nachts

Van zo'n stille rust

Dat liedje dat is de broche

Van die liefde die voorbijging...

Jammer van het mooie meisje

Hij spreidde zijn vleugels wijd

En met zijn deugd en zijn opsmuk

Zelfs de lucht vloog