Descarte - Adriana Varela

En dirección pa´l bulín

Siempre por la misma calle

La del tembloroso talle

Y los labios de carmín

Va palpitando su fín

Desde que está enferma y mal

Descarte del arrabal

Que ya me parece verte

Que te da espiante la muerte

Del lecho de un hospital…

Abandonaste tu hogar

En la flor de tus abriles

Tus caprichos infantiles

Que quisiste realizar

Y hoy, va a la iglesia, a rezar

Arrodillada, tu vieja

Le ruega a Dios, te proteja

Y te ordene regresar…

Y encima tu «shacador»

Que no la va de manguero

Por cada giorno fulero… le da

Le da un amasijo flor

In de richting van pa'l bulín

Altijd in dezelfde straat

Die met de trillende taille

En lippenstift lippen

Het verslaat zijn einde

Omdat ze ziek en onwel is

Verwijdering van de buitenwijk

dat ik je al lijk te zien

Wat geeft je de dood te bespioneren?

Vanuit een ziekenhuisbed...

je verliet je huis

In de bloem van jouw april

je kinderachtige grillen

Wat wilde je doen?

En vandaag gaat hij naar de kerk om te bidden

Knielend, je oude

Bid tot God, bescherm je

En beval je terug te keren...

En op de top van uw "sacador"

Dat wordt geen slang

Voor elke fulero giorno… hij geeft

Geeft je een bloemenpuree