Cada Vez Que Me Recuerdes - Adriana Varela

Como un fantasma gris llego el hastio

hasta tu corazón que aun era mio…

Y poco a poco te fue envolviendo

y poco a poco te fuiste yendo!

Si grande fue tu amor cuando viniste

mas grande fue el dolor cuando te fuiste…

Triste tañido de las campanas

doblando en mi soledad!

II Cada vez que me recuerdes

la noche amiga me lo dira

y donde el cielo y el mar se pierden

cuantas estrellas me alumbraran…

Cada vez que me recuerdes

tu pensamiento me besara

y cuando el fin de tu vida llegue

junto a tu vida me sentiras!

I bis

Mi corazón se fue tras de sus pasos…

El pobre estaba hecho pedazos!

Y entre mis manos… mis manos yertas,

las esperanzas quedaron muertas!

Si hay algo que jamás yo te perdono

que olvidaste aqui, con tu abandono,

eso tan tuyo… ese algo tuyo

que envuelve todo mi ser!

Als een grijze geest kwam verveling

zelfs jouw hart dat nog van mij was...

En beetje bij beetje omhulde het je

en beetje bij beetje ging je weg!

Als je liefde groot was toen je kwam

Groter was de pijn toen je wegging...

triest luiden van de klokken

vouwen in mijn eenzaamheid!

II Elke keer dat je me herinnert

de nacht die vriend me zal vertellen

en waar de lucht en de zee verloren gaan

hoeveel sterren zullen mij verlichten...

elke keer dat je me herinnert

je gedachte zal me kussen

en wanneer het einde van je leven komt

naast je leven zul je me voelen!

ibis

Mijn hart ging in zijn voetsporen...

Het arme ding was in stukken!

En tussen mijn handen... mijn stijve handen,

de hoop was dood!

Als er iets is dat ik je nooit vergeef

dat je hier vergat, met je verlatenheid,

dat is dus van jou... dat iets van jou

die mijn hele wezen omringt!