Absurdo - Adriana Varela

Escuchar

Mientras leo

Ayer estaba recordando

Tu casa… mi casa…

¡Portal donde la luna se aburrió esperando

Cedrón por donde el tiempo se perfuma

Y pasa!

Y al ver que nos pusimos viejos

Y estamos más solos

Siento un vals en tu piano llorar

Y me pongo a pensar

Si no llora de amor

Era la era primera

Que apaga la ojera

Y enciende el rubor

Y una noche -¿te acuerdas?- un beso

Debajo del cerezo

Sellaba nuestro amor

Pudo el amor ser un nudo

Mas dudo que pudo

Luchando vencer…

Una casa era pobre, otra rica…

Fácilmente se explica que

No pudo ser

Así, por el recuerdo, lloro

Tu casa… mi casa…

Tu amor, que está marchito en un estuche de oro

Mi amor, que al fin -de darse- se quedó

Sin brasas…

Y al ver que nos pusimos viejos

Y todo fue en vano

Siento un vals en tu piano llorar

Y me pongo a pensar

Si no llora de amor

Luisteren

zoals ik lees

gisteren herinnerde ik me

Jouw huis mijn huis...

Portaal waar de maan zich verveelde met wachten

Cedrón waar de tijd geparfumeerd is

Het gebeurt!

En zien dat we oud werden

En we zijn meer alleen

Ik voel een wals op je piano huilen

En ik begin te denken

Als je niet huilt om liefde

Het was het eerste tijdperk

dat dooft de donkere kringen

En zet de blos aan

En op een nacht - weet je nog? - een kus

onder de kersenboom

onze liefde bezegeld

Zou liefde een knoop kunnen zijn

Maar ik betwijfel of hij dat zou kunnen

Vechten om te winnen...

Het ene huis was arm, het andere rijk...

Het is gemakkelijk uit te leggen dat

Het kan niet zijn

Dus voor de herinnering huil ik

Jouw huis mijn huis...

Uw liefde, die is verdord in een gouden kist

Mijn liefste, die eindelijk -van zichzelf te geven- bleef

Geen sintels…

En zien dat we oud werden

En het was allemaal tevergeefs

Ik voel een wals op je piano huilen

En ik begin te denken

Als je niet huilt om liefde