Lost - Van Der Graaf Generator

So here we are, or rather, here I am, quite alone,

I’m seeing things that were shared before, long ago …

My memory stretches and I am dazed: you know I know

How good the time was and how I laughed.

Times have changed, now you’re far away, I can’t complain:

I had all my chances but they slipped right through my hands-

Like so much sand;

I know I’ll never dance like I used to

I’ll just wait till day breaks upon the land and the sea.

Hoping that I can catch all of the memories,

Then I must crawl off upon my way, all of me

Listening hard for the final words.

But there are none;

the sunrise calls, I’ve lingered on

Too close for comfort and I don’t know quite why

I feel like crying-

I know we’ll never dance like we used to.

I look up, I’m almost blinded by the warmth of what’s inside me

And the taste that’s in my soul,

But I’m dead inside as I stand alone …

Ii.

Dance in frost

I wore my moods like so many different sets of clothes

But the right one was never around;

And as you left I heard my body ring

And my mind began to howl

Dus hier zijn we, of liever, hier ben ik, helemaal alleen,

Ik zie dingen die eerder, lang geleden, werden gedeeld...

Mijn geheugen strekt zich uit en ik ben versuft: je weet dat ik het weet

Hoe goed de tijd was en hoe ik heb gelachen.

De tijden zijn veranderd, nu je ver weg bent, kan ik niet klagen:

Ik had al mijn kansen, maar ze glipten dwars door mijn handen-

Zoals zoveel zand;

Ik weet dat ik nooit meer zal dansen zoals vroeger

Ik wacht gewoon tot de dag aanbreekt op het land en de zee.

In de hoop dat ik alle herinneringen kan opvangen,

Dan moet ik wegkruipen, allemaal van mij

Hard aan het luisteren naar de laatste woorden.

Maar die zijn er niet;

de zonsopgang roept, ik ben blijven hangen

Te dichtbij voor comfort en ik weet niet precies waarom

Ik heb zin om te huilen-

Ik weet dat we nooit zullen dansen zoals vroeger.

Ik kijk omhoog, ik ben bijna verblind door de warmte van wat er in mij zit

En de smaak die in mijn ziel zit,

Maar ik ben dood van binnen omdat ik alleen sta...

ik.

Dans bij vorst

Ik droeg mijn humeur zoals zoveel verschillende sets kleding

Maar de juiste was er nooit;

En toen je wegging hoorde ik mijn lichaam rinkelen

En mijn geest begon te huilen