Ангел-хранитель - Ольга Кормухина

Кто ты?

Не знаю, но чувствую сердцем — тебе одиноко везде.

День ото дня, чтоб душою согреться, ты ищешь солнце в холодной воде.

Ангел-хранитель забыл твое имя, вздохнул и исчез в облаках.

А за спиной кто-то в клоунском гриме шепчет, что счастье в надежных руках.

Ты все забрал, что пока еще ценно — простой колокольчик любви.

В мире твоем так похожем на сцену он вечерами о ком-то звонит.

Он вечерами о ком-то звонит.

Помнишь, как мы гадали с тобою ночью на Рождество?

В зеркале плыл корабль весь земной, спешил к нам по шелку волн.

В этот город, где дождь и дождь, город, где снег, и снег.

Город, где до сих пор, кто ты?

Не знаю.

Кто ты не знаю, хоть был ты мне милым и венчан со мною в снегах.

Но, ангел-хранитель забыл твое имя горько вздохнул и исчез в облаках.

Горько вздохнул и исчез в облаках…

Wie ben jij?

Ik weet het niet, maar ik voel in mijn hart dat je overal eenzaam bent.

Dag na dag, om je ziel te verwarmen, zoek je de zon in koud water.

De beschermengel vergat je naam, zuchtte en verdween in de wolken.

En achter iemand in clownmake-up fluistert dat geluk in goede handen is.

Je nam alles wat nog waardevol is - een simpele bel van liefde.

In jouw wereld, die zoveel op een toneel lijkt, belt hij 's avonds over iemand.

Hij belt 's avonds over iemand.

Weet je nog hoe we je geluk hebben verteld op kerstnacht?

Het hele aardse schip dreef in de spiegel en haastte zich langs de zijde van de golven naar ons toe.

Naar deze stad waar het regent en regent, de stad waar het sneeuwt en sneeuwt.

Stad, waar ben je nog, wie ben je?

Ik weet het niet.

Ik weet niet wie je bent, ook al was je lief voor me en trouwde je met me in de sneeuw.

Maar de beschermengel vergat je naam, zuchtte bitter en verdween in de wolken.

Hij zuchtte bitter en verdween in de wolken...