Остров - Ольга Кормухина

Где-то в море остров есть,

Там хранит свой клад судьба:

Свет и горе, тень и лесть, и любви слова.

Взвесит радость или боль на весах она

И обманет нас порой, отправляя к земле

Дар свой на корабле.

Проигрыш.

Мы с тобой не ждём печаль, а печаль стучится в дом

И сгорает, как свеча, счастье — быть вдвоем.

Я судьбу перехитрю, — не зажгу маяк

И тогда печаль моя на ночном корабле

Не найдет путь к земле.

Проигрыш.

У костра из наших бед загрустит судьба,

Снарядит в тот час к тебе два корабля:

На одном — мир и сон и любовь — на другом.

Ergens in de zee is een eiland,

Het lot bewaart daar zijn schat:

Licht en verdriet, schaduw en vleierij, en woorden van liefde.

Ze zal vreugde of pijn wegen op de weegschaal

En ons soms bedriegen, ons naar de grond sturend

Uw geschenk op het schip.

Verliezen.

Jij en ik verwachten geen verdriet, maar verdriet klopt aan huis

En het geluk brandt als een kaars - om samen te zijn.

Ik zal het lot te slim af zijn - ik zal geen baken aansteken

En dan mijn verdriet op het nachtschip

Zal geen weg naar de aarde vinden.

Verliezen.

Op het vuur van onze problemen, zal het lot verdrietig zijn,

Op dat uur zal hij twee schepen voor je uitrusten:

Aan de ene - vrede en slaap en liefde - aan de andere.