Ночь - Ольга Кормухина

Ночь текла как смола, разбросав фонари, и глаза разноцветных окон.

Я кого-то ждала, у открытой двери, но не знала, что ты — это он.

А когда ты вошел, то не выдал меня, даже в горле запрятанный плащ.

Я накрыла стол, ты сидел у огня, и молчал, не снимая свой плащ.

Ты молчал, закрыв глаза, и мне осталось,

Лишь принять, как дар судьбы твою усталость.

Разреши мне взять себе

Часть твоих забот и бед.

Часть твоих забот и бед.

Часть твоих забот и бед.

Ночь текла как смола, разбросав фонари, и глаза разноцветных окон.

Я кого-то ждала, у открытой двери, но не знала, что ты — это он.

De nacht stroomde als pek en verspreidde de lantaarns en de ogen van veelkleurige ramen.

Ik wachtte op iemand bij de open deur, maar ik wist niet dat jij hem was.

En toen je binnenkwam, heb je me niet weggegeven, zelfs niet met een mantel verborgen in je keel.

Ik dekte de tafel, je zat bij het vuur en was stil, zonder je mantel uit te doen.

Je was stil, sloot je ogen, en ik bleef achter

Accepteer je vermoeidheid gewoon als een geschenk van het lot.

Laat me mezelf nemen

Een deel van je zorgen en problemen.

Een deel van je zorgen en problemen.

Een deel van je zorgen en problemen.

De nacht stroomde als pek en verspreidde de lantaarns en de ogen van veelkleurige ramen.

Ik wachtte op iemand bij de open deur, maar ik wist niet dat jij hem was.