Корабль - Ольга Кормухина

На море третий день ненастье.

На корабле порвало снасти.

Нет ни огней, и ни людей,

Лишь граммофон хрипит у борта,

Хрипит надрезанной аортой,

Что боль его напрасна.

А жизнь прекрасна.

Порывом бурного течения.

Корабль несло на край мышления.

И он взлетел на гребне скал.

И грянул голос граммофона.

Наперекор ревущим волнам,

Что смерть над ним не властна.

А жизнь прекрасна.

Ушла стихия вдаль победно.

Похоронив корабль бесследно.

От пенья волн плыл граммофон.

Но он молчал — иссякла сила.

Что жизни голос в нем будила.

И берегла всечасно.

А жизнь прекрасна.

Voor de derde dag is het slecht weer op zee.

Gear brak op het schip.

Er zijn geen lichten, en geen mensen,

Alleen de grammofoon piept aan de zijkant,

Piepende ademhaling uit de ingesneden aorta,

Dat zijn pijn tevergeefs is.

En het leven is prachtig.

Een stormloop van turbulente stroming.

Het schip werd tot aan de rand van het denken gebracht.

En hij vertrok op de top van de rotsen.

En de stem van de grammofoon dreunde.

Tegen de brullende golven

Die dood heeft geen macht over hem.

En het leven is prachtig.

De elementen gingen zegevierend weg.

Begraven het schip spoorloos.

De grammofoon dreef van het gezang van de golven.

Maar hij zweeg - zijn kracht was opgedroogd.

Dat de stem in hem het leven wakker schudde.

En zorgde er de hele tijd voor.

En het leven is prachtig.