L'uomo dietro il campione [from "Il Divin Codino", a Netflix film] - Diodato

Più di vent’anni in un pallone

Più di vent’anni ad aspettare quel rigore

Per poi scoprire che la vita

Era tutta la partita

Era nel raggio di sole

Che incendiava i tuoi sogni di bambino

Era nel vento che spostava il tuo codino

Che a noi già quello sembrava un segno divino

Era cercarsi un posto

In mezzo a un campo infinito

E poi trovare la gioia

Quando il tempo ormai sembrava scaduto

Era cadere e rialzarsi ascoltando il dolore

Sentire come un abbraccio arrivarti dal cuore

Di chi ti ha visto incantare il mondo con un pallone

Senza nascondere mai l’uomo dietro il campione

E poi c'è tutta la passione

E quella cieca e folle determinazione

Che la destinazione

A volte è un’ossessione

È cicatrice e trofei

A ricordarti chi sei stato e cosa sei

È maglie stese ad asciugare

Sul filo di un destino che oggi può cambiare

E lì a cercarsi un posto

In mezzo a un campo infinito

Per poi trovare la gioia

Quando il tempo ormai sembrava scaduto

E poi cadere e rialzarsi accettando il dolore

Sentire come un abbraccio arrivarti dal cuore

Di chi ti ha visto incantare il mondo con un pallone

Senza nascondere mai l’uomo dietro il campione

Che poi Roberto, in fondo, tutto questo amore è pure figlio del coraggio

Di quel campione che toccava ogni pallone come se fosse la vita

Lo so potrà, sembrarti un’esagerazione

Ma pure quel rigore

A me ha insegnato un po' la vita

Meer dan twintig jaar in een ballon

Ruim twintig jaar wachten op die straf

Alleen om dat leven te vinden

Het was het hele spel

Het was in de zon

Dat zette je kinderdromen in vuur en vlam

Het was in de wind die je staart bewoog

Dat leek ons ​​al een goddelijk teken

Het was op zoek naar een plek

Midden in een oneindig veld

En dan vreugde vinden

Toen de tijd leek op te raken

Het was vallen en opstaan ​​luisteren naar de pijn

Voel alsof er een knuffel uit je hart komt

Van degenen die je de wereld hebben zien betoveren met een bal

Zonder ooit de man achter de kampioen te verbergen

En dan is er alle passie

En die blinde en krankzinnige vastberadenheid

dat de bestemming

Soms is het een obsessie

Het zijn littekens en trofeeën

Om je eraan te herinneren wie je bent geweest en wat je bent

Het zijn overhemden die te drogen zijn gehangen

Op de rand van een lot dat vandaag kan veranderen

En daar een plek zoeken

Midden in een oneindig veld

Om dan vreugde te vinden

Toen de tijd leek op te raken

En dan vallen en opstaan ​​en de pijn accepteren

Voel alsof er een knuffel uit je hart komt

Van degenen die je de wereld hebben zien betoveren met een bal

Zonder ooit de man achter de kampioen te verbergen

Dat Roberto tenslotte al deze liefde ook de zoon van moed is

Van die kampioen die elke bal aanraakte alsof het leven was

Ik weet dat het misschien overdreven lijkt

Maar zelfs die strengheid

Het leerde me een beetje over het leven