Под сурдинку - Александр Градский

Хочу отдохнуть от сатиры,

У лиры моей есть тихо дрожащие легкие звуки.

Усталые руки на умные струны кладу,

Пою и в такт головою киваю.

Хочу быть незлобным ягненком, ребенком,

Которого взрослые люди дразнили и злили.

А жизнь за чьи-то чужие грехи лишила третьего блюда,

Васильевский остров прекрасен, как жаба в манжетах.

Отсюда, с балконца, омытый потоками солнца,

Он весело грязен и ясен, как старый маркер.

Над ним углубленная просень

Зовет и поет и дрожит.

Задумчиво осень последнии листья желтит,

Срывает, бросает под ноги людей на панель.

А в сердце не молкнет свирель,

Весна опять возвратится.

О зимняя спячка медведя, сосущего пальчики лап,

Твой девственный храп желанней лобзаний прекраснейшей леди.

Как молью изъеден я сплином, посыпьте меня нафталином,

Сложите в сундук и поставте меня на чердак,

Пока не наступит весна, пока не наступит весна.

Хочу отдохнуть от сатиры,

У лиры моей есть тиходрожащие легкие звуки.

Усталые руки на умные струны кладу,

Пою и в такт головою киваю.

Ik wil een pauze nemen van satire

Mijn lier heeft zacht trillende lichte klanken.

Ik legde mijn vermoeide handen op slimme snaren,

Ik zing en knik op tijd met mijn hoofd.

Ik wil een zachtaardig lam zijn, schat

Die volwassenen plaagden en boos maakten.

En het leven voor de zonden van iemand anders beroofde het derde gerecht,

Vasilyevsky-eiland is zo mooi als een pad in boeien.

Vanaf hier, vanaf het balkon, gewassen door de stromen van de zon,

Het is vrolijk vuil en helder, als een oude stift.

Daarboven is een verzonken luifel

Roept en zingt en beeft.

Bedachtzaam herfst worden de laatste bladeren geel,

Tranen af, gooit onder de voeten van mensen op het paneel.

En in het hart stopt de fluit niet,

De lente komt weer terug.

O winterslaap van een beer die aan zijn poten zuigt,

Je maagdelijke gesnurk is begeerlijker dan de kussen van de mooiste dame.

Als een mot word ik opgegeten door de milt, besprenkel me met mottenballen,

Zet me in een kist en zet me op de zolder

Tot de lente komt, tot de lente komt.

Ik wil een pauze nemen van satire

Mijn lier heeft rustige trillende lichte klanken.

Ik legde mijn vermoeide handen op slimme snaren,

Ik zing en knik op tijd met mijn hoofd.