Какое сделал я дурное дело… - Александр Градский

Какое сделал я дурное дело,

И я ли развратитель и злодей.

Я, заставляющий мечтать мир целый

О бедной девочке моей.

О, знаю я, меня боятся люди,

И жгут таких, как я, за волшебство,

И, как от яда, в полом изумруде,

Мрут от искусства моего.

Но как забавно, что в конце абзаца,

Корректору и веку вопреки,

Тень русской ветки будет колебаться

На мраморе моей руки.

Wat een slechte daad heb ik gedaan

En ben ik een corrupter en een schurk.

Ik, die de hele wereld laat dromen

Over mijn arme meisje.

Oh, ik weet dat mensen bang voor me zijn

En ze verbranden mensen zoals ik voor magie,

En, als van vergif, in een holle smaragd,

Ze sterven van mijn kunst.

Maar wat grappig dat aan het einde van de alinea,

In tegenstelling tot de corrector en de eeuw,

De schaduw van de Russische tak zal wankelen

Op het marmer van mijn hand.