Шелли - Александр Градский

Туманный Лондон … Роберт Оуэн

Свой начинает монолог.

Он чуть взволнован, околдованна

Толпа лежащая у ног.

Он ей бросает обвиненья,

Она ж ему кричит: «Виват!»

И злым словам с восторгом внемля,

Готова с ним хоть в рай, хоть в ад.

Но кончен праздник, пыльный ветер

Уносит мусор с площадей.

Он всеми позабыт на свете,

Философ или лицедей.

Слова не сгложет злость тупая!

…

Густой туман и душный смог …

Вновь Роберт Оуэн выступает,

Он продолжает монолог.

Mistig Londen ... Robert Owen

Zijn monoloog begint.

Hij is een beetje opgewonden, betoverd

De menigte ligt aan de voeten.

Hij gooit beschuldigingen naar haar,

Ze roept naar hem: 'Vivat!'

En met verrukking acht slaande op de kwade woorden,

Klaar met hem zelfs naar de hemel, zelfs naar de hel.

Maar de vakantie is voorbij, de stoffige wind

Verwijdert afval van pleinen.

Hij wordt door iedereen in de wereld vergeten,

Filosoof of acteur.

Woorden kunnen niet worden opgeslokt door domme woede!

…

Dikke mist en bedompte smog...

Robert Owen treedt weer op

Hij vervolgt de monoloog.