О поэтах - Александр Градский

Век поэтов мимолетен, недолет полет, полет

Побываешь в переплете, встанешь в книжный переплет

По стихам узнаешь думы, по страданию — талант

Дескать, жнем свою беду мы и не требуем наград

И не требуют отсрочки, смерть достанет и ложись

Лишь бы в сроки строки, строчки отпустила бы им жизнь

Лишь бы веровать что где-то, через лета и гранит

Стих упрямого поэта, чье-то сердце сохранит

А пока по одиночке к черной речке их ведут

И не то что бы отсрочки, строчки молвить не дадут

Сей редут вполне завиден и сулит бессмертье, но Жизнь уходит.

Так обидно.

Видно так заведено

Кто завел так, я не знаю, но завел нехорошо

Я читаю, я считаю, я искал да не нашел

Хороша видать машина и шоферы хороши

Не шурши, а то за шиворот поможем от души

И предложат им на выбор: пуля, нож, петля иль яд Или розги, или дыба, иль утопят, иль спалят

Ведь от них все неудобства, неудобно долго жить

Не угодно благородство да на плаху положить

И гноят поэтов разом, да и как их не гноить

Чтобы их «несветлый"разум с того света мог светить

Освещать гнилые души их сгноивших палачей

Будто можно из гнилушек новых нарядить свечей

Не нужна поэтам слава запоздалого вранья

Лед под ними слишком слабый, что не шаг то полынья

Лишь бы веровать что где-то, через лета и гранит

Стих российского поэта, чье-то сердце сохранит

Het tijdperk van dichters is vluchtig, korte vlucht, vlucht

Je zit in de band, je staat in de boekband

Aan gedichten herken je gedachten, aan lijden - talent

Zeg, we oogsten ons ongeluk en vragen geen beloningen

En heb geen uitstel nodig, de dood zal het krijgen en gaan liggen

Al was het maar op tijd voor de lijn, lijn, het leven zou ze laten gaan

Gewoon om dat ergens te geloven, door de zomer en graniet

Het vers van een koppige dichter, iemands hart zal houden

Ondertussen worden ze één voor één naar de zwarte rivier geleid

En niet alleen een vertraging, ze laten je geen regels zeggen

Deze schans is behoorlijk benijdenswaardig en belooft onsterfelijkheid, maar het leven gaat weg.

Zo genant.

Het lijkt erop dat het klaar is

Wie er zo aan begon weet ik niet, maar het begon slecht

Ik heb gelezen, denk ik, ik heb gezocht maar niet gevonden

Goed om te zien dat de auto en de chauffeurs goed zijn

Niet ritselen, anders helpen we je uit de grond van ons hart

En ze zullen hun een keuze bieden: een kogel, een mes, een strop, of vergif, of een staaf, of een rek, of ze zullen verdrinken, of ze zullen verbranden

Ze veroorzaken immers al het ongemak, het is onhandig om lang te leven

Het is niet prettig om adel op het hakblok te leggen

En ze rotten de dichters in één keer, en hoe ze niet te rotten?

Zodat hun "donkere" geest van de andere wereld zou kunnen schijnen

Om de verrotte zielen van hun verrotte beulen te verlichten

Alsof je kaarsen kunt verkleden van nieuwe rotte exemplaren

Dichters hebben de glorie van late leugens niet nodig

Het ijs eronder is te zwak

Gewoon om dat ergens te geloven, door de zomer en graniet

Een vers van een Russische dichter, iemands hart zal bewaren