Про Ивана Лукича - Александр Градский

Проживал в эСэСэСэРе Иван Лукич,

И мечтал он о карьере, не о Брайтон-Бич.

Он стоял судеб на стрёме, всесторонне блюл устои,

В общем, проживал Иван Лукич.

Надрывается рабочий, стоя у станка,

Надоить крестьянка хочет больше молока.

Я пою, писатель пишет.

В общем, всяк на ладан дышит,

А над Лукичом ни ветерка.

Ведь у Ивана Лукича

Ни рака, ни паралича,

Не рубит он ни в чём… сплеча,

И не толкует сгоряча…

Но морда просит кирпича

Ах, у Ивана Лукича!

Woonde in eSeSeSere Ivan Lukich,

En hij droomde van een carrière, niet van Brighton Beach.

Hij stond op de uitkijk voor het lot, observeerde uitvoerig de fundamenten,

Over het algemeen leefde Ivan Lukich.

De arbeider spant zich in, staat bij de machine,

Om te melken wil de boerin meer melk.

Ik zing, schrijft de schrijver.

Over het algemeen ademt iedereen wierook,

En geen briesje boven Lukich.

Immers, Ivan Lukich

Geen kanker, geen verlamming

Hij snijdt nergens in... spugen,

En interpreteert niet gehaast ...

Maar de snuit vraagt ​​om een ​​baksteen

Ah, Ivan Lukich!