Ария Хозе из оперы Ж. Бизе «Кармен» - Александр Градский

Видишь, как свято сохраняю

Цветок, что ты мне подарила,

Ведь он в тюрьме со мною был

И нежный запах сохранил.

Там бывало в долгие ночи,

Чуть сомкну усталые очи,

Тебя в тиши я призывал

И образ твой себе я представлял.

Срывались с уст тебе проклятья,

Но я призывал любви объятия.

Увы, зачем судьба моя,

Кармен, с тобой свела меня.

Но волненье сердца сжималось

И в душе моей пробуждалась,

Рождалась вновь одна мечта —

Увидеть вновь, да вновь тебя,

Кармен, увидеть вновь, да вновь тебя.

Ты мой восторг, мое мученье,

Ты подарила счастье жизни мне.

Я буду снова в упоенье, моя Кармен,

Навек я твой, моя Кармен.

Кармен, тебя люблю.

Je ziet hoe heilig ik bewaar

De bloem die je me gaf

Hij zat tenslotte met mij in de gevangenis

En behield de delicate geur.

Vroeger waren er lange nachten

Ik zal mijn vermoeide ogen een beetje sluiten,

Ik belde je in stilte

En ik stelde me jouw beeld voor mezelf voor.

Vloeken vielen van je lippen,

Maar ik noemde liefde om te omhelzen.

Helaas, waarom is mijn lot

Carmen, je hebt me bij elkaar gebracht.

Maar de opwinding van het hart trok samen

En ontwaakt in mijn ziel,

Een droom werd opnieuw geboren

Om je weer te zien, ja weer,

Carmen, om je weer te zien, ja weer.

Jij bent mijn vreugde, mijn kwelling,

Je gaf me het geluk van het leven.

Ik zal weer dronken zijn, mijn Carmen,

Voor altijd ben ik de jouwe, mijn Carmen.

Carmen, ik hou van je.