Песня шута - Александр Градский

Поспеши, моя смерть, поспеши.

Я устал от любовных обид

Не дыши, моя грудь, не дыши.

Я жестокой подругой убит

Пусть в последний приют мой земной

Ветку тиса положат

Разделить мою участь со мной

Самый преданный друг не может

Пусть ни белых лилий, ни роз не оставят друзья на погосте

Пусть никто не роняет слез на мои неподвижные кости

Пусть могилу, трава — лебеда от прохожего спрячет

И любовник весной никогда надо мной не заплачет

Haast je, mijn dood, schiet op.

Ik ben moe van liefdesbeledigingen

Adem niet, mijn borst, adem niet.

Ik ben een wrede vriendin vermoord

Laat mijn aardse laatste toevluchtsoord

Er wordt een taxustak gelegd

Deel mijn lot met mij

De meest toegewijde vriend kan dat niet

Laat geen witte lelies of rozen worden achtergelaten door vrienden op het kerkhof

Laat niemand tranen vergieten op mijn onbeweeglijke botten

Laat het graf, het gras - de quinoa zich verbergen voor de voorbijganger

En een minnaar in de lente zal nooit om mij huilen