Подруга угольщика - Александр Градский

— Не знаю, как тебя зовут,

Где ты живешь — не ведаю.

— Живу везде — и там, и тут.

За угольщиком следую.

— Вот эти нивы и леса,

И все, чего попросишь ты,

Я дам тебе, моя краса,

Коль угольщика бросишь ты.

Одену в шелк тебя, мой друг!

Зачем отрепья носишь ты?

Я дам тебе коней и слуг,

Коль угольщика бросишь ты.

— Хоть горы золота мне дай

И жемчуга отборного,

Но не уйду я, так и знай,

От угольщика черного!

Мы днем развозим уголек,

Зато порой ночною

Я заберусь в свой уголок,

Мой угольщик — со мною.

У нас любовь.

Любви — цена!

А дом наш — мир просторный.

И платит верностью сполна

Мне угольщик мой черный!

У нас любовь.

Любви — цена!

А дом наш — мир просторный.

И платит верностью сполна

Мне угольщик мой черный!

- Ik weet niet hoe je heet,

Waar woon je - ik weet het niet.

- Ik woon overal - zowel daar als hier.

Ik volg de mijnwerker.

- Dit zijn de velden en bossen,

En wat je ook vraagt

Ik zal je geven, mijn schoonheid,

Als je de mijnwerker verlaat.

Ik zal je in zijde kleden, mijn vriend!

Waarom draag je vodden?

Ik zal je paarden en bedienden geven,

Als je de mijnwerker verlaat.

- Geef me tenminste bergen goud

En geselecteerde parels,

Maar ik zal niet weggaan, weet het gewoon

Van de zwarte mijnwerker!

Wij leveren overdag kolen,

Maar soms 's nachts

Ik zal in mijn hoek klimmen,

Mijn collier is bij mij.

We houden van elkaar.

Liefde is de prijs!

En ons huis is een ruime wereld.

En betaalt volledig met loyaliteit

Ik heb mijn zwarte collier nodig!

We houden van elkaar.

Liefde is de prijs!

En ons huis is een ruime wereld.

En betaalt volledig met loyaliteit

Ik heb mijn zwarte collier nodig!