пролог - макулатура

Бесконечный вечер, стул Икея, доживающая империя

За незашторенным окном, прикрыв веки наблюдает за повторениями

Жизней будто тысячи открытых вкладок с роликами коуб

И ей нет дела до твоей завтрашней встречи или финального эпизода

К которому еще не перевели субтитры, она давно стоит сгорбившись

В черной мантии как смерть с карикатуры и под обломками похоронит

Туловища, которые вокруг своей оси топчутся, расскажи в Бирюлево

Дружок, про свое расставание, напиши в СИЗО «Водник» что хочешь

Разобраться в себе и нужно узнать, что будет дальше с Джоном Сноу

Ты слышал что-то о голодовках в колониях, но простуда не дает толком

Дочитать письмо Толоконниковой, снегом залетает в форточку космос

Гулять не ходи, если не радует погода, смотри, со скидкой дают красивый свитшот

Тихая империя, похожая на водяного, тяжелый живот, несвежая кожа охает

Чуть слышно как потерявшая пенсионный в трамвае едущем с рынка:

«Напомните, когда остановка?»

Проводите до дома, какой она была в молодости

Знают только великие покойники, сквозь плейлист в Парке Горького

Не расслышать их шепот, у всех дела, а у неё не осталось ни одного

Уже не сохранить себя в форме рельсы железной дороги непрочным скотчем

Едва держат и если нажать на педаль в толчке поезда — можно увидеть её живот

За который шли на расстрел или каторгу, герои выглядят смешно

В чемодане Луи Виттон спрятан пояс богородицы, щеки чиновников

Набиты дешёвым кремлевским обедом, из жоп валятся золотые пистолеты

Вьюга и бетон — твои духовные скрепы, время изобретать свою личную этику

Здесь ты один против всех и общего прошлого больше нету

Тропинка к поезду, на лестницу, в лифт, из замка в замок, из камеры в камеру

На картине мира пунктирная линия от новостроек к развалинам

Корпоративные автозаки везут в новый день на новую каторгу

Вещи, детали, знаки и символы собирай как обломки Вавилонской башни

Тропинка к подъезду, на лестницу, в лифт, из замка в замок, из камеры в камеру

На замену стране сберкнижек не пришло государство карточек пластиковых

Планшеты и гаджеты не сварить, как кожуру от репы найденную

В куче помоев и нечистот, оледеневшей на заднем дворе барака

Закрываешь глаза и видишь, как окурки плавают в море девятки Балтики

Маленькие кораблики Кон-Тики, материки из говна, завернутого в фантики

В душной кухне отголоски угара, Вселенная полулежит на заблёванной скатерти

За окном на морозе звенят последние звуки отчаяния или радости

Ранний сигнал светофора — пролог к новой жизни, старую к чертовой матери

Поднимайся с кровати, пора обслуживать посетителей, запускать агрегаты

Перекатывать яйца в кальсонах или ватных штанах далеко за МКАДом

Оптоволокно давно провели, но чтобы быть понятым здесь надо добалять «нах»

К каждой фразе, как поломанный вагон трамвая тянется за рабочим трамваем

Вода под землей замерзает в трубах, информация в проводах застревает

Из-за тромбов сложно сопоставить две простые мысли, сохнет кора головного мозга,

Но ДНК ещё помнит очередь и талоны на водку, пятно на лысине Горбачёва

Побеги сознания прорастали под песни и танцы Ельцина, младенца-алкаша

На прогуленных парах осталась разгадка тому, что теперь в фейсбуке пишет

Ольшанский

Пойти бы по новой в среднюю школу, но нужно рабочего места держаться

Мифическая надбавка к пенсии подрастает благодаря трудовому стажу

Здесь не надо повышать уровень квалификации, главное не обращать внимания

Как огромные пауки пилят цех, в котором ты орудуешь рычагами

Станки подъедают усталых рабочих, как принц Персии бежишь за конвертом с

деньгами

На телеэкранах ведущему прямого эфира аэровафля в рот залетает

Прыгай домой по осколкам льдины-страны, во сне увидишь себя партизаном

Откопать майку с маршалом Жуковым, надо надеть её обязательно

Одинокий ларёк, замёрзшая банка, сигареты с маркировкой «страдание»

О твоём будущем поможет забыть городское коллективное бессознательное

Тропинка к поезду, на лестницу, в лифт, из замка в замок, из камеры в камеру

Продувает ветром, веревку на поясе потуже и топор прячешь

Заброшенная мэрия превратилась в сквот и тебя не берут в компанию

Незаметный скачок от экономики знаний к городской партизанщине

Тропинка к поезду, на лестницу, в лифт, из замка в замок, из камеры в камеру

Пора айфон перепаять в кипятильник, сшить тулуп из чехлов и журналов

Газовый ключ прячь за пазухой, а все бесполезные знания

Тобой собранные за жизнь — выкидывай как обломки Вавилонской башни

Eindeloze avond, Ikea-stoel, overlevend imperium

Achter een raam zonder gordijnen, zijn oogleden gesloten, kijkt hij naar herhalingen

Levens zijn als duizenden open tabbladen met kleine video's

En ze geeft niets om je ontmoeting morgen of de laatste aflevering

Naar welke ondertitels nog niet zijn vertaald, heeft ze lang voorovergebogen

In een zwart gewaad als de dood van een karikatuur en onder het puin begraven

Stammen die rond hun as trappen, vertellen Biryulyovo

Mijn vriend, over je afscheid, schrijf wat je wilt naar het Vodnik-voorarrestcentrum

Begrijp jezelf en je moet erachter komen wat er daarna gaat gebeuren met Jon Snow

Je hebt wel eens iets gehoord over hongerstakingen in de koloniën, maar de kou niet echt

Lees de brief van Tolokonnikova uit, de ruimte vliegt door het raam met sneeuw

Ga niet wandelen als het slecht weer is, kijk, ze geven je een mooie sweater met korting

Stille imperium, als een meerman, zware buik, muffe huid kreunt

Je hoort amper hoe ze haar pensioen verloor in een tram die van de markt kwam:

"Herinner me eraan wanneer de halte is?"

Neem haar mee naar huis zoals ze was in haar jeugd

Alleen de grote doden weten het, via een afspeellijst in Gorky Park

Hoor hun gefluister niet, iedereen heeft dingen te doen, maar zij heeft er niet één meer

Met fragiel plakband kun je jezelf niet meer in de vorm van een spoorrail houden

Ze houden hem nauwelijks vast, en als je het pedaal indrukt terwijl de trein duwt, kun je haar buik zien

Waarvoor ze tot executie of dwangarbeid gingen, de personages zien er grappig uit

De koffer van Louis Vuitton bevat de riem van de Maagd, de wangen van ambtenaren

Gevuld met goedkope Kremlin-lunch, gouden pistolen die uit hun reet vallen

Blizzard en beton zijn je spirituele banden, tijd om je eigen persoonlijke ethiek uit te vinden

Hier sta je alleen tegenover iedereen en is er geen gemeenschappelijk verleden meer

Het pad naar de trein, naar de trap, naar de lift, van kasteel naar kasteel, van cel naar cel

In het beeld van de wereld een stippellijn van nieuwe gebouwen naar ruïnes

Zakelijke rijstwagens worden naar een nieuwe dag gebracht voor een nieuwe dwangarbeid

Verzamel dingen, details, tekens en symbolen zoals het wrak van de Toren van Babel

Het pad naar de ingang, naar de trap, naar de lift, van kasteel naar kasteel, van cel naar cel

De staat van plastic kaarten is niet gekomen om het land van bankboekjes te vervangen

Tabletten en gadgets kunnen niet gekookt worden zoals een schil van een raap gevonden

In een berg vuil en afvalwater, bevroren in de achtertuin van de kazerne

Je sluit je ogen en ziet hoe sigarettenpeuken drijven in de zee van de Baltic Nine

Kleine Kon-Tiki-bootjes, continenten stront verpakt in snoeppapiertjes

In een bedompte keuken, echo's van bedwelming, ligt het Universum achterover op een uitgebraakt tafelkleed

Buiten het raam, in de kou, klinken de laatste geluiden van wanhoop of vreugde

Een vroeg stoplicht is een proloog op een nieuw leven, een oud op de hel

Ga uit bed, het is tijd om bezoekers te bedienen, start de eenheden

Rol eieren in onderbroeken of katoenen broeken ver voorbij de ringweg van Moskou

Glasvezel is lang geleden uitgevoerd, maar om hier begrepen te worden, moet je "nah" toevoegen

Bij elke zin, als een kapotte tram die naar een werkende tram reikt

Ondergronds water bevriest in leidingen, informatie blijft steken in draden

Vanwege bloedstolsels is het moeilijk om twee simpele gedachten te vergelijken, de hersenschors droogt op,

Maar DNA herinnert zich nog de rij en bonnen voor wodka, een vlek op Gorbatsjovs kale hoofd

De scheuten van bewustzijn ontsproten aan de liedjes en dansen van Jeltsin, de dronken baby

Over afwezige stellen, de aanwijzing voor wat nu op Facebook wordt geschreven

Olshanski

Ik zou graag naar een nieuwe middelbare school willen, maar ik moet mijn werkplek behouden

De mythische pensioenverhoging groeit door anciënniteit

Het is niet nodig om het kwalificatieniveau te verbeteren, het belangrijkste is om niet op te letten

Hoe enorme spinnen de werkplaats aan het zagen zijn waarin je hendels bedient

Werktuigmachines eten vermoeide arbeiders op, zoals de Prins van Perzië, waarmee je een envelop probeert te bemachtigen

geld

Op tv-schermen vliegt een aerowafer de mond van de live-omroeporganisatie in

Spring naar huis op de fragmenten van het ijsschotsland, in een droom zie je jezelf als een partizaan

Graaf een T-shirt op met maarschalk Zhukov, je moet het aantrekken

Een eenzame kraam, een bevroren blikje, sigaretten met het opschrift 'lijden'

Het stedelijke collectieve onbewuste zal je helpen je toekomst te vergeten

Het pad naar de trein, naar de trap, naar de lift, van kasteel naar kasteel, van cel naar cel

Het waait met de wind, het touw aan de riem zit strakker en je verbergt de bijl

Het verlaten stadhuis is een kraakpand geworden en je wordt niet toegelaten tot het bedrijf

Een subtiele sprong van kenniseconomie naar stedelijke guerrillaoorlogvoering

Het pad naar de trein, naar de trap, naar de lift, van kasteel naar kasteel, van cel naar cel

Het is tijd om de iPhone in een ketel te solderen, een jas van schapenvacht te naaien uit koffers en tijdschriften

Verberg de gassleutel in je boezem, en alle nutteloze kennis

Door jou verzameld voor het leven - gooi weg als het wrak van de Toren van Babel