это не моя жизнь - макулатура

Дедушка меня просил поговорить с одноклассниками

Чтобы на день победы он пришел рассказать, как там

Было, ну, на войне, где-то в окопах Сталинграда

Я кивнул, но про себя отметил, что такого жалкого

Зрелища я не вытерплю, да меня же все засмеют

И забил на него, не отвечал на звонки, к тому же

Появилась подружка.

Мы вместе днями сидели дома

Смотрели голливудские фильмы на старом магнитофоне

Я нажимал на паузу, пытался навсегда остаться

В кадре из «Настоящей любви» или фильма «Касабланка»

Но ничего не получалось, мама кричала: «Костя

Идите скорее на кухню, голубцы уже приготовились»

Мы покупали пакетики растворимого капучино

И нюхали его через трубочки, вместо кокаина

Я был почти как Кристиан Слейтер в его лучшие дни

Глотал через затяг банки с вонючим тоником и джином

Заставил тебя обесцветить волосы, свои выкрасил

В синий и зеленый, ходить по улице, делать выбор

Между кондитерской лавкой и парфюмерным магазином

Что лучше ограбить, куда лучше сбежать от мира

«Только сначала давай твоей маме поможем в огороде», —

Говорила ты, и все пялились на твои светлые локоны,

А я это в рот *бал огороды и народные праздники

Выпил ерша одного, уснул перед видиком на диване

Да и сейчас не понимаю, что вы празднуете 9 мая?!

Не автоматы в руках, а только фига в кармане

Я бы пришел на могилу к дедушке сказать: «Вы проиграли»

Но не знаю пути к ней, я там не был ни разу

Кажется, это не моя жизнь, простите

Это не мои друзья, родственники, родители

И эти странные люди в маршрутных такси

Сломленные, обессиленные и некрасивые

Служба, голубцы и вечерняя выпивка

Прогноз погоды, палку кинуть или не кинуть

Удивительно, пока день добирался до сумерек

Когда я успел их судьбу разделить

Когда-то я цеплял на ночнушку дедушкины медали

Приятные, тяжелые от детских кошмаров спасали

Благородным человеком стать мечтал жадно

Войны не нужно в мире, но я бы мог стать пожарным

Но дедушка умер, а мой папа был тщедушным клерком

Я смотрел на него за завтраком и ненавидел всем сердцем

«Почему ты не спецагент, не каратист и не киборг?

Почему не бросил меня в море, чтобы я стал мужчиной?»

И пламя в душе моей гасил холодный разум труса

Сидел в углу часами, родители думали, я свихнулся

Творческие кружки или секции — ничем не увлекался

Пока соседи как-то раз не отдали игровую приставку

Я первый раз взял джойстик в руки — и жизнь изменилась

Всю остальную её часть проживая через силу:

Школа, рутина, общение, учителя, друзья, знакомые

И только играя в одиночестве становился героем

Как Моряк Попай, я поглощал шпинат вместо овсянки

Бежал домой с уроков, как Донателло, размахивал палкой

Подбрасывал у подъезда роботов и разбивал на лету

Прыгал на лапы, как Король Лев скрывался в лесу

«Кем я хочу стать, когда вырасту?»

— спрашивала мама,

Но со мной говорила не она, а вражеская программа

«Кем я хочу стать через год и через пять?»

— вопрос повторялся

Чтобы уйти от ответа, я запускаю телепортатор

Переношусь по ту сторону, оставив здесь шмотки и бороду

И вечность спустя возвращаюсь обратно, чувство страха и голод

Добрые руки протягивают тарелку, но это не моя мама

Я что-то говорю, но голос не доносится до санитаров

Кажется, это не моя жизнь, простите

Это не мои друзья, родственники, родители

И эти странные люди в маршрутных такси

Сломленные, обессиленные и некрасивые

Служба, голубцы и вечерняя выпивка

Прогноз погоды, палку кинуть или не кинуть

Удивительно, пока день добирался до сумерек

Когда я успел их судьбу разделить

Opa vroeg me om met mijn klasgenoten te praten

Zodat hij op de dag van de overwinning komt vertellen hoe het zit

Het was, nou ja, in de oorlog, ergens in de loopgraven van Stalingrad

Ik knikte, maar merkte bij mezelf op dat zo zielig

Ik zal het spektakel niet verdragen, maar iedereen zal me uitlachen

En scoorde op hem, beantwoordde bovendien geen oproepen

Een vriend kwam opdagen.

We zaten dagen samen thuis

Hollywood-films bekeken op een oude bandrecorder

Ik drukte op pauze, probeerde voor altijd te blijven

In een lijst uit "True Love" of de film "Casablanca"

Maar niets werkte, riep mijn moeder: "Kostya

Schiet op en ga naar de keuken, de koolrolletjes zijn klaar.”

We kochten zakjes oploscappuccino

En snoof het door rietjes in plaats van cocaïne

Ik was bijna net als Christian Slater in zijn beste dagen

Doorgeslikte potten stinky tonic en gin

Je haar laten bleken, de mijne geverfd

Loop in blauw en groen over straat, maak een keuze

Tussen een snoepwinkel en een parfumerie

Wat is beter om te beroven, waar is het beter om te ontsnappen aan de wereld

"Laten we eerst je moeder in de tuin helpen,"

Je sprak, en iedereen staarde naar je lichte krullen,

En ik zit in mijn mond *ballentuinen en volksfeesten

Ik dronk een kemphaan, viel in slaap voor de video op de bank

Ja, en nu begrijp ik niet dat je 9 mei viert?!

Geen machinegeweren in de handen, maar alleen een vijg in de zak

Ik zou naar het graf van mijn grootvader komen om te zeggen: "Je hebt verloren"

Maar ik weet de weg er niet naar toe, ik ben er nog nooit geweest

Het lijkt erop dat dit niet mijn leven is, het spijt me

Dit zijn niet mijn vrienden, familieleden, ouders

En deze vreemde mensen in taxi's

Gebroken, uitgeput en lelijk

Service, koolrolletjes en avonddrankjes

Weersvoorspelling, een stok gooien of niet gooien

Het is verbazingwekkend als de dag in de schemering valt

Toen ik erin slaagde hun lot te delen

Een keer heb ik opa's medailles aan mijn nachthemd gehangen

Aangenaam, zwaar uit kindernachtmerries gered

Droomde ervan gretig een nobele man te worden

Oorlog is niet nodig in de wereld, maar ik zou brandweerman kunnen worden

Maar opa stierf en mijn vader was een nietige klerk

Ik keek hem aan bij het ontbijt en haatte hem met heel mijn hart

'Waarom ben je geen speciale agent, geen karateka en geen cyborg?

Waarom heeft hij me niet in zee gegooid zodat ik een man kon worden?"

En de vlam in mijn ziel werd gedoofd door de koude geest van een lafaard

Ik zat uren in de hoek, mijn ouders verklaarden me voor gek

Creatieve kringen of secties - was nergens dol op

Totdat de buren een keer de spelcomputer weggaven

Ik nam voor het eerst de joystick in mijn handen - en het leven veranderde

De rest leven met geweld:

School, routine, communicatie, leraren, vrienden, kennissen

En alleen spelen werd een held

Net als Popeye the Sailor at ik spinazie in plaats van havermout

Hij rende net als Donatello naar huis, zwaaiend met een stok

Hij gooide robots naar de ingang en sloeg ze in een oogwenk kapot

Sprong op zijn poten alsof de Leeuwenkoning zich in het bos verstopte

"Wat wil ik worden als ik groot ben?"

vroeg mama

Maar zij was het niet die tegen me sprak, maar een vijandelijk programma

"Wie wil ik zijn over een jaar en vijf?"

- herhaalde vraag

Om bij het antwoord weg te komen, lanceer ik een teleporter

Ik word naar de andere kant vervoerd en laat mijn kleren en baard hier achter

En een eeuwigheid later kom ik terug, een gevoel van angst en honger

Vriendelijke handen houden een bord omhoog, maar dit is mijn moeder niet

Ik zeg iets, maar de stem bereikt de verplegers niet

Het lijkt erop dat dit niet mijn leven is, het spijt me

Dit zijn niet mijn vrienden, familieleden, ouders

En deze vreemde mensen in taxi's

Gebroken, uitgeput en lelijk

Service, koolrolletjes en avonddrankjes

Weersvoorspelling, een stok gooien of niet gooien

Het is verbazingwekkend als de dag in de schemering valt

Toen ik erin slaagde hun lot te delen