внутренний человек - макулатура

Внутренний человек встал с нар

Глядя на пожар через решётки глазницы, сказал

«Ты в тюрьме, пока ты чего-то хочешь — осознай

Разуй глаза, разуй глаза!»

Просматриваю новости, пью кофе устало

Какой-то маньяк расстрелял где-то прохожих

Его уже пообещал наказать Павел Астахов

Кутаюсь в уютное туловище, как у Иосифа Пригожина

Милицейская сирена, метель и крики пьяных

Болельщиков футбола в спортивных шароварах

Тонут в моем глотке, я для них недосягаем

Где-то казаки протестуют или рассерженные горожане

Кем же мне стать, как вырваться в этот мир

Ролей и значений, игры, в которой не жалко быть

Проигравшим, просто и без предсмертной записки

Под неловкое доброе дело, как Де Ниро в Таксисте

Я леплю свою историю из клочков разговоров

Чужих, учусь мимике у глупых киногероев

Чемоданами наблюдений заставил свою комнату

Когда-нибудь я сожгу это и начну жить на полную

Или останусь носовым платком под подушкой

Мятой пачкой Элэма, которую сметает дворник

Я слышу сквозь сон эти ленивые звуки

Мне работать, учиться, или я уже помер

Пока развешивал белье с воображаемой женой

Или ссорился из-за овощей с ней в универсаме?

Жизнь делает меня страннее, потому что не убивает

И я закрываю дверь на ключ, чтобы оставаться на нарах

Не поверил Шопенгауэру, оказался на сцене

Вокруг люди, в себе уверен, больше не сковывает оцепенение

Только в зеркало души наблюдает из прошлого

То ли я молодой, то ли случайный прохожий

Давай, возвращайся, скинем года и карты по новой

У нас открылась вакансия на хлебзаводе

Будешь работать в ночную смену, подружишься с Ромой

Он разбирается в жизни, хоть и одет не по моде

Отмахиваюсь, жмурюсь, концентрируюсь на зрителях

Читаю в унисон с тёлочками, чётко, чтоб не обиделись

Чтоб не писали в интернете, какой я гондон в жизни

Чтобы ссались от харизмы, покупали мои книги

Платили любовью, ставили лайки, и со временем

Их обналичу, уеду на остров жить в уединении

Свежий воздух, чтение, тихий счастливый брак

Не волнуйся, внутри будешь видеть тот же облезлый барак

Ты барахтаешься в говне, нас просят на бис

Рукопожатия, объятия, гримёрка — кажется, спаслись,

Но спасение мнимо, как и всё в игре под названием «Жизнь»

В плотном дыму кто-то с визгом хватает за член басиста

То ли прыгнуть в этот ад, то ли умыться, то ли

Вернуться в детство?

— «Что сделаете, оказавшись на воле?»

Отвечаю сквозь зубы, чтоб диктофон не впихнули в пасть

«Хочу остаться на нарах или без вести нахуй пропасть»

Внутренний человек встал с нар

Глядя на пожар через решётки глазницы, сказал

«Ты в тюрьме, пока ты чего-то хочешь — осознай

Разуй глаза, разуй глаза!»

Внутренний человек встал с нар

Глядя на пожар через решётки глазницы, сказал

«Ты в тюрьме, пока ты чего-то хочешь — осознай

Разуй глаза, разуй глаза!»

De innerlijke mens stond op uit het bed

Kijkend naar het vuur door de roosters van de oogkas, zei hij:

"Je zit in de gevangenis, terwijl je iets wilt - besef

Open je ogen, open je ogen!"

Naar het nieuws kijken, moe koffie drinken

Een of andere maniak schoot ergens voorbijgangers neer

Pavel Astakhov heeft al beloofd hem te straffen

Ik wikkel mezelf in een gezellige torso, zoals Joseph Prigogine

Politiesirene, sneeuwstorm en geschreeuw van dronkaards

Voetbalfans in sportbroek

Verdrinkend in mijn keel, ik ben buiten bereik van hen

Ergens protesteren Kozakken of boze stedelingen

Wie ben ik om te worden, hoe te ontsnappen in deze wereld

Rollen en betekenissen, een spel waarin het niet jammer is om te zijn

Aan de verliezers, gewoon en zonder afscheidsbrief

Onder een gênante goede daad zoals De Niro in Taxi Driver

Ik kneed mijn verhaal uit stukjes van gesprekken

Aliens, gezichtsuitdrukkingen leren van stomme filmpersonages

Koffers van observaties maakten mijn kamer

Op een dag zal ik het afbranden en ten volle beginnen te leven

Of blijf een zakdoek onder het kussen

Met een verfrommeld pak Elam, dat wordt weggevaagd door de conciërge

Ik hoor deze luie geluiden door mijn slaap

Moet ik werken, studeren of ben ik al dood?

Terwijl hij de was ophangt met een denkbeeldige vrouw

Of ruzie met haar over groenten in de supermarkt?

Het leven maakt me vreemder omdat het me niet doodt

En ik sluit de deur met een sleutel om op het stapelbed te blijven

Geloofde Schopenhauer niet, belandde op het podium

In de buurt van mensen, zelfverzekerd, niet langer verdoofd

Alleen in de spiegel van de ziel observeert uit het verleden

Of ik ben jong, of een willekeurige voorbijganger

Kom op, kom terug, laten we de jaren en kaarten weer weggooien

We hebben een vacature bij de bakkerij

Je werkt in de nachtploeg, maakt vrienden met Roma

Hij begrijpt het leven, ook al is hij niet gekleed in de mode

Ik zwaai, tuur, concentreer me op het publiek

Ik las samen met de kuikens, duidelijk, om niet beledigd te zijn

Zodat ze niet op internet schrijven wat een condoom ik in het leven ben

Om te pissen van charisma, koop mijn boeken

Ze betaalden met liefde, zetten likes en in de loop van de tijd

Ik verzilver het, ga naar het eiland om in eenzaamheid te leven

Frisse lucht, lezen, een rustig gelukkig huwelijk

Maak je geen zorgen, binnen zie je dezelfde armoedige hut

Je wentelt je in stront, we worden om een ​​toegift gevraagd

Handdrukken, knuffels, kleedkamer - lijkt te zijn gered,

Maar redding is denkbeeldig, zoals alles in het spel genaamd "Leven"

In dichte rook grijpt iemand met een gil de lul van de bassist

Spring in deze hel, of was jezelf, of

Terug naar de kindertijd?

- "Wat ga je doen als je vrij bent?"

Ik antwoord door mijn tanden zodat de blokfluit niet in mijn mond wordt geduwd

"Ik wil op het bed blijven of de verdomde afgrond missen"

De innerlijke mens stond op uit het bed

Kijkend naar het vuur door de roosters van de oogkas, zei hij:

"Je zit in de gevangenis, terwijl je iets wilt - besef

Open je ogen, open je ogen!"

De innerlijke mens stond op uit het bed

Kijkend naar het vuur door de roosters van de oogkas, zei hij:

"Je zit in de gevangenis, terwijl je iets wilt - besef

Open je ogen, open je ogen!"