Пизда - макулатура

«Макулатура» в Нижнем Новгороде — худшее выступление века

Звук не отстроен, и мы лажали в каждом треке

Рома уложил спать на грязных простынях, на рассвете

Звонок в дверь — это за нами, мы перессали как дети

Рома открывает из коридора слышу «Здравствуйте», по голосу

Узнаю — Захар Прилепин, ты есть на свете, Господи!

Захар уверенно заходит: «Отлично выступили, Костя

Кончай лажать, вы молодцы, Женя, не сцы, страдать бросьте

Социально-бытийный рэп, так держать, но мне пора

В высокую башню над мостом, защищать город от врага»

И комната озаряется, и наши души стали светлей

Захар ушел через балкон, сверкнув плащом, вспомни богатырей

И я стараюсь уверенней жить и завтракать

Сгорая изнутри иду размахивая саблей

Пока дышу, блядь, надеюсь, потом электричка до Казани

Сажусь у окна и погружаюсь в воспоминания

Как в сон, проведённые с тобой эти несколько ночей

И за окном плакат: Ксения Собчак и лягушка Быков

Наверное, я хочу немного денег, не быть забытым,

Но сковывает страх перед успехом, дорогая выпивка

Прошу, не будь как этот дедушка, я слишком стар

Тянусь к этой девочке, понимая, что сильно устал

Больше не будет, возможно, это последний шанс

Музыку выключат и завершается сеанс

Успокойся, состарься, заработай эти рубли

Женщины полюбят тебя за полученные пиздюли

Ты слишком романтичен, как блеск залупы в сумерке

Она сказала: «Ну блядь, нет любви», и умер ты

Пизда не пахнет, вспомни богатырей

Не можешь стать счастливым — просто разбогатей

Это простительно, пизда намазана растительным жиром

Лижи её

Дёргаюсь от бессилия, как девяностолетний Лимонов

На очередной маленькой девочке в руках с микрофоном

Кто эти люди?

Я бы на их месте сюда не пришел

У меня так бывает, не могу открыть рта, даже если шоу

Под угрозой провала, настигла дикая паника

Что, если когда я еще раз скажу слово «Путин», охранник

Клуба превратится в Феликса Эдмундовича Сталина?

А я ни разу в жизни парусным спортом не занимался,

Но люди нас приветствуют, мы лажаем, им все равно

Боль застревает комом в животе и глотке, вместо слов

Кричу: «Вызывайте пожарных, у меня дурное предчувствие!

Сейчас мы провалимся в ад, творится что-то гнусное!»

Концерт заканчивается, водка «Путинка», соевая спаржа

Я уже как мумия, а жизнь продолжается, нас провожают

Дальше на автобус, потом еще куда-то вроде Казани

Воля моя отключилась, мне кажется, мы в капкане

С самого рождения учу слова, ем кабачковую икру

Я слишком некрасив для любви, к тому же слишком туп

Скорее бы состариться и платить проституткам

Как принято упустить все возможности, нырнуть в пустоту

Читать Марселя Пруста, покручивая на мошонке заросли

Мечтать у парадной пятиэтажки о гимнастках

Девочках с малиновым вкусом губ, так много счастья

Что не хочется кушать, и не позволяют зубы, состарься

Можно быть алкашом, свободным от обязательств

Даже если захочешь революцию и секс, всё равно не встанет

Это свобода, парень, когда ты стоишь у стены, сандалиями

Давишь одуванчики, и тебе не пережить этой весны

Пизда не пахнет, вспомни богатырей

Не можешь стать счастливым — просто разбогатей

"Oud papier" in Nizhny Novgorod - de slechtste prestatie van de eeuw

Het geluid is vals en we hebben elk nummer verpest

Roma viel bij zonsopgang in slaap op vuile lakens

De deurbel is achter ons, we pissen als kinderen

Roma gaat open vanuit de gang. Ik hoor "Hallo", met een stem

Ik herken - Zakhar Prilepin, u bent in de wereld, Heer!

Zakhar komt zelfverzekerd binnen: “Je hebt het geweldig gedaan, Kostya

Stop met verknoeien, je doet het goed, Zhenya, niet slungelig, stop met lijden

Social life rap, ga zo door, maar ik moet gaan

Naar een hoge toren boven de brug, om de stad te beschermen tegen de vijand"

En de kamer licht op en onze ziel wordt helderder

Zakhar ging door het balkon en flitste met zijn mantel, denk aan de helden

En ik probeer zelfverzekerder te leven en te ontbijten

Van binnenuit brandend ga ik met een sabel zwaaien

Terwijl ik adem, verdomme, hoop ik, dan de trein naar Kazan

Ik zit bij het raam en dompel me onder in herinneringen

Als in een droom, deze paar nachten met jou doorgebracht

En buiten het raam hangt een poster: Ksenia Sobchak en de Brulkikker

Ik denk dat ik wat geld wil, om niet te vergeten,

Maar de angst voor succes boeit, dure drank

Wees alsjeblieft niet zoals deze grootvader, ik ben te oud

Ik reik naar dit meisje en realiseer me dat ik erg moe ben

Niet meer, misschien is dit de laatste kans

De muziek wordt uitgezet en de sessie eindigt

Kalmeer, word oud, verdien deze roebels

Vrouwen zullen van je houden vanwege de kutjes die je krijgt

Je bent te romantisch, als de glans van een lul in de schemering

Ze zei: "Nou, verdomme, er is geen liefde", en jij stierf

Poesje ruikt niet, denk aan de helden

Je kunt niet gelukkig zijn - word gewoon rijk

Het is te vergeven, de kut is ingesmeerd met plantaardig vet

Lik haar

Ik tril van onmacht, als een negentigjarige Limonov

Op een ander klein meisje met een microfoon

Wie zijn deze mensen?

Ik zou hier niet komen als ik hen was

Het overkomt mij, ik kan mijn mond niet openen, zelfs niet als de show

Met mislukking bedreigd, overvallen door wilde paniek

Wat als als ik het woord "Poetin" nog een keer zeg, de bewaker

De club verandert in Felix Edmundovich Stalin?

En ik heb nog nooit in mijn leven gezeild,

Maar mensen begroeten ons, we verpesten het, het kan ze niet schelen

De pijn blijft steken in een brok in de maag en keel, in plaats van woorden

Ik roep: “Bel de brandweer, ik heb een slecht gevoel!

Nu gaan we naar de hel, er gebeurt iets gemeens!

Het concert eindigt, Putinka-wodka, soja-asperges

Ik ben al een mummie, maar het leven gaat door, ze zwaaien ons uit

Neem dan de bus, dan ergens anders zoals Kazan

Mijn wil is uitgeschakeld, het lijkt me dat we in de val zitten

Ik heb vanaf mijn geboorte woorden geleerd en pompoenkaviaar gegeten

Ik ben te lelijk voor de liefde, bovendien te dom

Liever oud worden en prostituees betalen

Zoals het gebruikelijk is om alle kansen te missen, duik in de leegte

Lees Marcel Proust terwijl je struikgewas op je scrotum ronddraait

Dromen over gymnasten aan de voorkant van het vijf verdiepingen tellende gebouw

Meisjes met frambozensmaak van lippen, zoveel geluk

Wat je niet wilt eten en je tanden niet toestaan, wordt oud

Het is mogelijk om een ​​alcoholist te zijn, vrij van verplichtingen

Zelfs als je een revolutie en seks wilt, sta je nog steeds niet op

Het is vrijheid, jongen, als je met sandalen aan tegen de muur staat

Je verplettert paardenbloemen en je overleeft dit voorjaar niet

Poesje ruikt niet, denk aan de helden

Je kunt niet gelukkig zijn - word gewoon rijk