председатель - макулатура

По правде говоря, я не читал никаких книг

И не успеваю понять, из чего моя жизнь состоит

Меня будит звонок, и я опаздываю на работу

Гляжусь изнутри в свои глаза как в запотевшее окно

Каждое утро я нажимаю reset в своей жизни

Узнаю заново обстановку, продукты в холодильнике

Как меня зовут, как будто написано в комнате

На каждой вещи, на том, как носки разбросаны

Изо дня в день я держу в голове и помню, откуда я родом

Не напрягаюсь как Джейсон Борн

Тот город, где три кафетерия и смертную казнь скоро введут

Для тех, кто не состоит в партии власти

Очередной день, я просыпаюсь в комнате без окон

Бетон вместо постели, гной вместо яблочного сока

Выбегаю вон на улицу, меня встречают трубы заводов

Хмурые фигуры прохожих, похожие на мешки отходов

Я внутри или снаружи?

Ощущение такое же душное

Ноги знают куда идти и сами меня ведут запутанными тропами

К дому напротив драматического театра

Я важно обтираю ноги, прохожу, меня узнают на вахте

Кто я такой, зачем иду в кабинет с этой надписью?

Хочу найти зеркало, чтобы увидеть, как выглядит

Председатель регионального отделения партии, и когда я успел стать им?

— Оленька!

— кричу секретарше, и она подносит мне чашку чая

Пузатая жизнь, представительские машины

Я друг патриарха, я любовник Валентины

Из насекомого я вдруг стал кое-кем

Я не знаю где я, помогите мне

Скрип половиц как далёкий крик, тихий стон пружин

Запахи Родины слышно сквозь сон

Я сплю, пока последний раз в жизни

Меня не разбудит ОМОН

Мечтая вырасти бунтарём, пил средство для мытья окон

Где-то услышал, что нужно стать сильным или подохнуть

Сибирская конопля на ладонях становилась пластилином

Чёрным, как одинокое ночи, как дрочка и чувство вины

Спирт смешивался с водой, пузырясь во мраке подъезда

Тоскливо-волнительна осень у края бездны

Как будто готовишься к спячке, вяло потирая конечности

Очнувшись в новогодней палате, вдруг вырос из детской одежды

Останься, смирись с этой жизнью, отращивай панцирь

Или сбеги в больничном халате в набитом автобусе зайцем

Вокзал, проводник, подножка, и кто эти люди в погонах?

Посёлок Металлплощадка едет со мной в плацкартных вагонах

Держись ровно, пережди на полке, не подавай виду

Выходи, начинай всё заново, не водись со стрёмными пидорами

Забудь прошлые обиды, здесь ещё никто не в курсе

Что эта жизнь не удалась, что у неё даже нет вкуса

Новые люди, места работы, новый уровень, планка

Здесь ещё есть компании, не посланные на хуй

И я иду на турнички по улице не истоптанной

Нет в мире такого места, я просыпаюсь дома в блевотине

У пивного ларька рабочий пассажирского АТП злой

От ненормированного графика и запоя

Вонзает мне нож в спину, капает на щебёнку кровь

Я тянусь к пятачку света, секунда, и я погибаю за Русь

Скрип половиц как далёкий крик, тихий стон пружин

Запахи Родины слышно сквозь сон

Я сплю, пока последний раз в жизни

Меня не разбудит ОМОН

Пузатая жизнь, представительские машины

Я любовник патриарха, я друг Валентины

Из насекомого я вдруг стал кое-кем

Я не знаю где я, помогите мне

Eerlijk gezegd heb ik geen boeken gelezen

En ik heb geen tijd om te begrijpen waar mijn leven uit bestaat

Een bel wekt me en ik ben te laat op mijn werk

Ik kijk van binnenuit in mijn ogen als een beslagen raam

Elke ochtend druk ik op reset op mijn leven

Ik herken de situatie weer, de producten in de koelkast

Wat is mijn naam, alsof het in de kamer is geschreven

Over alles, over hoe de sokken verspreid zijn

Dag na dag houd ik in gedachten en onthoud waar ik vandaan kom

Ik stress niet zoals Jason Bourne

De stad waar straks drie cafetaria's en de doodstraf worden ingevoerd

Voor degenen die geen lid zijn van de regerende partij

Een andere dag word ik wakker in een raamloze kamer

Beton in plaats van een bed, pus in plaats van appelsap

Ik ren de straat op, de schoorstenen van fabrieken ontmoeten me

Sombere figuren van voorbijgangers, vergelijkbaar met vuilniszakken

Ben ik binnen of buiten?

Hetzelfde benauwd voelen

Voeten weten waar ze heen moeten en ze leiden me zelf langs verwarde paden

Naar het huis tegenover het toneeltheater

Ik veeg vooral mijn voeten af, ik pas, ze herkennen me op de wacht

Wie ben ik, waarom ga ik met deze inscriptie naar kantoor?

Ik wil een spiegel zoeken om te zien hoe het eruit ziet

Voorzitter van de regionale tak van de partij, en wanneer ben ik er een geworden?

- Olenka!

- Ik roep naar de secretaresse en ze brengt me een kopje thee

Dikbuikig leven, uitvoerende auto's

Ik ben een vriend van de patriarch, ik ben Valentina's minnaar

Van een insect werd ik ineens iemand

Ik weet niet waar ik ben, help me

Het kraken van de vloerplanken is als een verre kreet, het stille gekreun van veren

De geuren van het moederland worden gehoord door een droom

Ik slaap tot de laatste keer in mijn leven

OMON maakt me niet wakker

Dromen van opgroeien als rebel, glazenwasser drinken

Ergens heb ik gehoord dat je sterk moet worden of dood moet gaan

Siberische hennep op de handpalmen werd plasticine

Zwart, zoals een eenzame nacht, zoals een handjob en schuldgevoel

Alcohol vermengd met water, borrelend in de duisternis van de ingang

Droevige en spannende herfst aan de rand van de afgrond

Alsof je je voorbereidt op de winterslaap, traag over je ledematen wrijvend

Wakker worden op een nieuwjaarsafdeling, ineens uit kinderkleding gegroeid

Blijf, ga om met dit leven, kweek een schelp

Of ontsnap in een ziekenhuisjas aan een bus vol konijnen

Het station, de conducteur, de treinwagon en wie zijn die mensen in uniform?

Het dorp Metallploshchadka rijdt met mij mee in auto's met gereserveerde zitplaatsen

Hou je vast, wacht op de plank, laat het niet zien

Kom naar buiten, begin helemaal opnieuw, rotzooi niet met vervelende flikkers

Vergeet grieven uit het verleden, niemand hier weet het nog

Dat dit leven mislukt is, dat het niet eens smaak heeft

Nieuwe mensen, banen, nieuw niveau, plank

Er zijn hier nog steeds bedrijven die niet naar de hel zijn gestuurd

En ik ga naar de tourniquets langs de onbetreden straat

Er is geen plek in de wereld, ik word thuis wakker in braaksel

Bij de bierkraam is de medewerker van de passagiers-ATP boos

Van een onregelmatig schema en eetbuien

Hij steekt een mes in mijn rug, waardoor het bloed op het puin druppelt

Ik reik naar een stukje licht, een seconde, en ik sterf voor Rus'

Het kraken van de vloerplanken is als een verre kreet, het stille gekreun van veren

De geuren van het moederland worden gehoord door een droom

Ik slaap tot de laatste keer in mijn leven

OMON maakt me niet wakker

Dikbuikig leven, uitvoerende auto's

Ik ben de minnaar van de patriarch, ik ben een vriend van Valentina

Van een insect werd ik ineens iemand

Ik weet niet waar ik ben, help me