Pla quinquennal - Manel

Dormies mig agafada al meu braç,

ha sonat un clàxon de cotxe encallat,

has obert un ull mandrós i callat

i has tornat al teu somni privat.

Pujava el cafè i ens he recordat

ballant a una platja amb barrets mexicans,

la cara que feies al anar girant

crec que era de felicitat,

crec que era de felicitat.

De moment no et riuré més les gràcies,

per una vegada he entès el que cal.

Passi-ho bé, que m’esborro del mapa

per preparar a l’ombra un gran pla quinquennal.

Sento que et despertes, et vinc a buscar,

nena tens cafè, vols que torri pa?

Al diari rés massa estimulant,

mica en mica ja et vas despertant.

I fumes mirant els cotxes passar,

t’entregues a l’aire dens del veïnat,

penso proposar que baixem al far,

jo que mai he estat home de mar,

jo que mai he estat home de mar.

El primer any compraré una corbata ben llarga estampada de colors crus,

i, el segon, els millors professors europeus m’ensenyaran a fer el nus.

Pel tercer guardo l’antologia dels grans octosíl·labs que parlen de tu

i, pel quart, l’edició limitada folrada en vellut.

I el cinquè ens creuarem per l’Eixample i demanarem taula en un bar de menús.

Trauré pit, ensenyaré la corbata, i llavors, bonica,

dependrà de tu.

I llavors tot dependrà de tu.

Je lag half te slapen in mijn armen,

een autoclaxon klonk,

je hebt een lui, stil oog geopend

en je bent teruggekeerd naar je privédroom.

De koffie kwam eraan en ik herinnerde me?

dansen op een strand met Mexicaanse hoeden,

het gezicht dat je trok toen je je omdraaide

ik denk dat ik blij was

ik denk dat het geluk was.

Ik zal je voorlopig niet meer bedanken,

voor een keer begreep ik wat er nodig was.

Veel plezier, ik verwijder mezelf van de kaart

om in de schaduw een groot vijfjarenplan voor te bereiden.

Ik heb het gevoel dat je wakker wordt, ik kom voor je,

meid heb je koffie, wil je dat ik brood rooster?

Niets te stimulerends in de krant,

beetje bij beetje word je al wakker.

En je rookt terwijl je kijkt naar de voorbijrijdende auto's,

je geniet van de dichte lucht van de buurt,

Ik ben van plan naar de vuurtoren te gaan,

Ik ben nooit een zeeman geweest,

Ik ben nooit zeeman geweest.

Het eerste jaar koop ik een hele lange stropdas bedrukt in ruwe kleuren,

en ten tweede zullen de beste Europese leraren me leren knopen.

Voor de derde keer bewaar ik de bloemlezing van de grote achtlettergrepige woorden over jou

en, voor de vierde keer, de limited edition bekleed met fluweel.

En op de vijfde steken we de Eixample over en bestellen een tafel in een menubalk.

Ik doe mijn borst uit, laat mijn stropdas zien, en dan, mooi,

het zal van jou afhangen.

En dan hangt het allemaal van jou af.