Мужики - Ольга Кормухина

Истребили вы нас, истребили

Русских женщин.

За что, мужики?

И не тем, что нещадно нас били,

Не жалеючи крепкой руки.

Как охотники птиц убивают,

Прерывая их дивный полет.

Лишь затем, что и сами не знают,

Как душа на просторе поет…

Проигрыш.

Лишь затем, что не видели неба

И рассвета не слышали вы.

Лишь затем, что за черствостью хлеба

Не вкусили глотка синевы.

Что ж вы рвете охрипшие глотки

В пересменках не ваших властей?

Неужели достаточно водки,

Заглушающей крики детей…

Проигрыш.

И живых, и беcсмертных, и павших, —

Всех на Божеский суд призовут!

Но на плиты холодные ваши

Только дети цветы принесут…

Ни судить, ни винить вас не смею,

Но прошу вас от всех матерей, —

Не попейте хотя бы неделю

За беcсмертные души детей…

Ни судить, ни винить вас не смею,

Но прошу вас от всех матерей, —

Не попейте хотя бы неделю

За беcсмертные души детей…

Je hebt ons uitgeroeid, uitgeroeid

Russische vrouwen.

Waarvoor, jongens?

En niet omdat ze ons genadeloos sloegen,

Een sterke hand niet sparen.

Hoe vogeljagers doden

Hun wonderbaarlijke vlucht onderbreken.

Alleen omdat ze het zelf niet weten

Hoe de ziel zingt in de ruimte...

Verliezen.

Alleen omdat ze de lucht niet zagen

En je hoorde de dageraad niet.

Alleen dan, achter de mufheid van brood

Ik proefde geen slokje blauw.

Waarom scheur je schor kelen?

In ploegendienst niet uw autoriteiten?

Is het genoeg wodka

Het geschreeuw van kinderen dempen...

Verliezen.

En de levenden, en de onsterfelijken, en de gevallenen, -

Iedereen zal geroepen worden tot het Goddelijk oordeel!

Maar op je koude kachels

Alleen kinderen brengen bloemen mee...

Ik durf je niet te veroordelen of de schuld te geven,

Maar ik vraag je van alle moeders, -

Minstens een week niet drinken

Voor de onsterfelijke zielen van kinderen...

Ik durf je niet te veroordelen of de schuld te geven,

Maar ik vraag je van alle moeders, -

Minstens een week niet drinken

Voor de onsterfelijke zielen van kinderen...