A Plague of Lighthouse-Keepers - Van Der Graaf Generator

I. Eyewitness

Still waiting for my saviour

Storms tear me limb from limb

My fingers feel like seaweed

I’m so far out I’m too far in

I am a lonely man

My solitude is true

My eyes have borne stark witness

And now my knights are numbered too

I’ve seen the smiles on dead hands

The stars shine, but they’re not for me

I prophesy disaster

And then I count the cost

I shine but, shining, dying

I know that I am almost lost

On the table lies blank paper

But my tower is built on stone

I only have blunt scissors

I only have the bluntest hone

I’ve been the witness, and the seal of death

Lingers in the molten wax that is my head

When you see the skeletons of sailing-ship spars sinking low

You’ll begin to wonder if the points of all the ancient myths

Are solemnly directed straight at you

II.

Pictures/Lighthouse

III.

Eyewitness

No time now for contrition

The time for that’s long past

The walls are thin as tissue

And if I talk I’ll crack the glass

So I only think on how it might have been

Locked in silent monologue, in silent scream

Anyway, I’m much too tired to speak

And, as the waves crash on the bleak

Stones of the tower, I start to freak

And find that I am overcome

IV.

S.H.M

«Unreal, unreal!», ghost helmsmen scream

And fall in through the sky

Not breaking through my seagull shrieks

No breaks until I die

The spectres scratch on window slits

Hollowed faces, mindless grins

Only intent on destroying

What they’ve lost

I claw the wall till steepness ends in the vertical fall

My pail has sailed into the sea: no joking hopes at dawn

White bone shine in the iron-jaw mask

Lost mastheads pierce the freezing dark

And parallel my isolated tower

No paraffin for the flame

No harbour left to gain

V. The Presence of the Night

«Alone, alone», the ghosts all call

Pinpoint me in the light

The only life I feel at all

Is the presence of the night

Would you cry if I died?

Would you cry if I died?

Would you catch the final words of mine?

Would you catch my words?

I know that there’s no time

I know that there’s no rhyme

(False signs find me)

I don’t want to hate

I just want to grow

Why can’t I let me

Live and be free?

But I

Die very slowly alone

I know no more ways

I am so afraid

Myself won’t let me

Just be myself and so

I am completely alone

VI.

Kosmos Tours

The maelstrom of my memory

Is a vampire and it feeds on me

Now, staggering madly, over the brink I

Fall

VII.

(Custard's) Last Stand

Lighthouses might house the key

But can I reach the door?

I want to walk on the sea

So that I may better find a shore

But how can I ever keep my feet dry?

I scan the horizon

I must keep my eyes on

All parts of me

Looking back on the years

It seems that I have lost my way

Like a dog in the night, I have run to a manger

Now I am the stranger I stay in

All of the grief I have seen

Leaves me chasing solitary peace

But I hold experience in my head

I’m too close to the light

I don’t think I see right

For I blind me

VIII.

The Clot Thickens

Where is the God that guides my hand?

How can the hands of others reach me?

When will I find what I grope for?

Who is going to teach me?

I am me, me are we, we can’t see

Any way out of here

Crashing sea, atrophied history

Chance has lost my Guinevere

I don’t want to be one wave in the water

But sea will drag me deep

One more haggard drowned man

I can see the lemmings coming

But I know I’m just a man

Do I join or do I founder?

Which can is the best I may?

IX.

Land’s End (Sineline)

Oceans drifting sideways

I am pulled into the spell

I feel you around me

I know you well

Stars slice horizons

Where the lines stand much too stark

I feel I am drowning

Hands stretch in the dark

Camps of panoply and majesty

What is Freedom of Choice?

Where do I stand in the pageantry

Whose is my voice?

It doesn’t feel so very bad now

I think the end is the start

Begin to feel very glad now

All things are a part

All things are apart

All things are a part

X. We Go Now

Ohhh

Ohhh

Ohhh

I. Ooggetuige

Wacht nog steeds op mijn redder

Stormen scheuren me ledemaat van ledemaat

Mijn vingers voelen aan als zeewier

Ik ben zo ver weg dat ik te ver naar binnen ben

Ik ben een eenzame man

Mijn eenzaamheid is waar

Mijn ogen hebben een sterk getuigenis gegeven

En nu zijn mijn ridders ook geteld

Ik heb de glimlach op dode handen gezien

De sterren schijnen, maar ze zijn niet voor mij

Ik profeteer rampspoed

En dan tel ik de kosten

Ik schijn maar, stralend, stervend

Ik weet dat ik bijna verdwaald ben

Op de tafel ligt blanco papier

Maar mijn toren is op steen gebouwd

Ik heb alleen een stompe schaar

Ik heb alleen de meest botte scherpte

Ik ben de getuige en het zegel van de dood geweest

Blijft hangen in de gesmolten was die mijn hoofd is

Als je de skeletten van rondhouten zeilschepen laag ziet zinken

Je zult je afvragen of de punten van alle oude mythen

Zijn plechtig rechtstreeks op u gericht?

II.

Foto's/Vuurtoren

III.

Ooggetuige

Nu geen tijd voor berouw

De tijd daarvoor is allang voorbij

De muren zijn dun als weefsel

En als ik praat, breek ik het glas

Dus ik denk alleen aan hoe het had kunnen zijn

Opgesloten in stille monoloog, in stille schreeuw

Hoe dan ook, ik ben veel te moe om te spreken

En, terwijl de golven op de gure beuken

Stenen van de toren, ik begin te freaken

En ontdek dat ik overwonnen ben

IV.

SHM

«Onwerkelijk, onwerkelijk!», schreeuwen spookstuurmannen

En val door de lucht

Ik doorbreek mijn zeemeeuwgeschreeuw niet

Geen pauzes tot ik sterf

De spoken krassen op vensterspleten

Uitgeholde gezichten, hersenloze grijns

Alleen bedoeld om te vernietigen

Wat ze hebben verloren

Ik klauw de muur tot de steilheid eindigt in de verticale val

Mijn emmer is de zee in gevaren: geen grapjes bij het ochtendgloren

Witte botglans in het ijzeren kaakmasker

Verloren mastkoppen doorboren het ijskoude donker

En parallel aan mijn geïsoleerde toren

Geen paraffine voor de vlam

Geen haven meer te winnen

V. De aanwezigheid van de nacht

«Alleen, alleen», roepen de geesten allemaal

Lokaliseer me in het licht

Het enige leven dat ik helemaal voel

Is de aanwezigheid van de nacht?

Zou je huilen als ik dood zou gaan?

Zou je huilen als ik dood zou gaan?

Zou je de laatste woorden van mij willen opvangen?

Zou je mijn woorden willen opvangen?

Ik weet dat er geen tijd is

Ik weet dat er geen rijm is

(Valse tekens vinden mij)

Ik wil niet haten

Ik wil gewoon groeien

Waarom kan ik me niet laten?

Leven en vrij zijn?

Maar ik

Sterf heel langzaam alleen

Ik ken geen manieren meer

Ik ben zo bang

Ikzelf laat me niet toe

Wees gewoon mezelf en zo

Ik ben helemaal alleen

VI.

Kosmos-rondleidingen

De maalstroom van mijn geheugen

Is een vampier en hij voedt zich met mij?

Nu, waanzinnig wankelend, over de rand I

Val

VII.

(Custard's) Last Stand

Vuurtorens kunnen de sleutel bevatten

Maar kan ik de deur bereiken?

Ik wil over de zee lopen

Zodat ik beter een wal kan vinden

Maar hoe kan ik ooit mijn voeten droog houden?

Ik scan de horizon

Ik moet mijn ogen gericht houden

Alle delen van mij

Terugkijkend op de jaren

Het lijkt erop dat ik de weg kwijt ben

Als een hond in de nacht ben ik naar een kribbe gerend

Nu ben ik de vreemdeling waarin ik verblijf

Al het verdriet dat ik heb gezien

Laat me een eenzame vrede najagen

Maar ik heb ervaring in mijn hoofd

Ik sta te dicht bij het licht

Ik denk dat ik het niet goed zie

Want ik verblind me

VIII.

Het stolsel wordt dikker

Waar is de God die mijn hand leidt?

Hoe kunnen de handen van anderen mij bereiken?

Wanneer vind ik wat ik zoek?

Wie gaat het me leren?

Ik ben ik, ik ben wij, we kunnen niet zien

Enige manier om hier weg te komen

Verpletterende zee, geatrofieerde geschiedenis

Chance heeft mijn Guinevere verloren

Ik wil niet één golf in het water zijn

Maar de zee zal me diep slepen

Nog een verwilderde verdronken man

Ik zie de lemmingen aankomen

Maar ik weet dat ik maar een man ben

Word ik lid of ben ik oprichter?

Welk blikje is het beste wat ik kan?

IX.

Land's End (Sinelijn)

Oceanen die zijwaarts drijven

Ik ben in de ban

Ik voel je om me heen

Ik ken je goed

Sterren snijden horizonten

Waar de lijnen veel te sterk staan

Ik voel dat ik verdrink

Handen strekken in het donker

Kampen van panoply en majesteit

Wat is vrijheid van keuze?

Waar sta ik in de optocht?

Van wie is mijn stem?

Het voelt nu niet zo erg

Ik denk dat het einde het begin is

Begin je nu heel blij te voelen

Alle dingen zijn een onderdeel

Alle dingen zijn uit elkaar

Alle dingen zijn een onderdeel

X. We gaan nu

Ohh

Ohh

Ohh