По нулям - Евгений Григорьев – Жека

Помнишь, высотой звенело небо,

И морей молчала глубина,

Солнечный канкан, скинув сарафан,

Опьянев от крымского вина.

Закружив по горным серпантинам,

С ветерком на старых «Жигулях»,

Кто бы знал тогда, вдарят холода,

И любовь застынет на нулях.

Припев:

Мы не смогли потратить небо,

И не смогли потратить море,

Нам каждый час хмельного лета

Ответил вечною зимою.

Всё по нулям, и грусть накатит,

Стоим над пропастью у края,

Как мы смогли любовь потратить,

Я до сих пор не понимаю.

Я во сне твои целую губы,

И кричу от боли по ночам,

Бесы по углам, мир напополам,

Всё что между нами — по нулям.

Припев:

Мы не смогли потратить небо,

И не смогли потратить море,

Нам каждый час хмельного лета

Ответил вечною зимою.

Всё по нулям, и грусть накатит,

Стоим над пропастью у края,

Как мы смогли любовь потратить,

Я до сих пор не понимаю.

Мы не смогли потратить небо,

И не смогли потратить море,

Нам каждый час хмельного лета

Ответил вечною зимою.

Всё по нулям, и грусть накатит,

Стоим над пропастью у края,

Как мы смогли любовь потратить,

Я до сих пор не понимаю.

Denk eraan, de lucht klonk hoog,

En de diepten van de zeeën waren stil,

Sunny cancan, een zomerjurk uitgooien,

Dronken van Krim-wijn.

Spinnend langs bergkronkels,

Met een briesje op de oude Zhiguli,

Wie had toen kunnen weten dat de kou zal toeslaan,

En liefde zal bevriezen op nullen.

Refrein:

We konden de lucht niet verspillen

En kon de zee niet doorbrengen,

Ons elk uur van een dronken zomer

Beantwoord met eeuwige winter.

Alles is nul, en verdriet zal binnenstromen,

We staan ​​over de afgrond aan de rand,

Hoe kunnen we liefde besteden?

Ik begrijp het nog steeds niet.

Ik kus je lippen in een droom,

En ik schreeuw 's nachts van de pijn,

Demonen in de hoeken, de wereld in tweeën,

Alles tussen ons is nul.

Refrein:

We konden de lucht niet verspillen

En kon de zee niet doorbrengen,

Ons elk uur van een dronken zomer

Beantwoord met eeuwige winter.

Alles is nul, en verdriet zal binnenstromen,

We staan ​​over de afgrond aan de rand,

Hoe kunnen we liefde besteden?

Ik begrijp het nog steeds niet.

We konden de lucht niet verspillen

En kon de zee niet doorbrengen,

Ons elk uur van een dronken zomer

Beantwoord met eeuwige winter.

Alles is nul, en verdriet zal binnenstromen,

We staan ​​over de afgrond aan de rand,

Hoe kunnen we liefde besteden?

Ik begrijp het nog steeds niet.