Evoluzioni - Zampa

È da anni ventotto che vado su e torno giù

È un’altalena tra nero e blu

Bassi e sassi, assi e massi, la prassi tra gli altri è di Bassi

Ed ho imparato nella vita sai cose che non scorderò mai

E che le domande causano le lacrime che brucian le guance

La vita è un labirinto tra la magia e la follia

Viaggio senza sogni tra realtà ed utopia

Tra troppi se e troppi ma, la verità è che sarà sarà

Sono caduto spesso, e ho visto spesso perdere chi aveva scommesso

Ed ho imparato a riconoscere i sorrisi, buoni, falsi, cattivi

Non tornerò sui miei passi, vado avanti

Salirò, o andrò giù

Ma non mi fermo, no

Sui miei passi, vado avanti

Salirò, o andrò giù

Ma non mi fermo, no

Ho imparato che la vita è solo una e non torna

E che succede spesso che poi il conto non torna

Mi trasforma, e mi frastorna scoprire che i diavoli hanno perduto le corna

La mente torna a qualche tempo fa

Quando ancora avevo fiducia nell’umanità

Avevo troppe bare, troppo da fare, troppa fotta troppo da dare

Ma il mondo frano ti aspetta

Oggi c'è fretta, il mondo ti sprezza

I sogni tuoi te li spezza, ti soffia sul collo e ti stressa

E in questo tempo passato cos’ho imparato?

Che niente è mai scontato

Per questo fra vado avanti, lupo in mezzo agli uomini

Sanno

Che tornerò sui miei passi, vado avanti

Salirò, o andrò giù

Ma non mi fermo, no

Sui miei passi, vado avanti

Salirò, o andrò giù

Ma non mi fermo, no

C'è chi vuole insegnarti a vivere, chi vuole parlare, vuole formarti

Stupidi consigli e falsità vuole darti

Ma preferisco fare di testa mia

Che se devo sbagliare sbaglierò così sia

E niente è eterno, il paradiso è sempre un po' più in là dell’inferno

E qua le cose accadono anche quando soy fermo

Sul mio quaderno io scrivo per sentirmi meglio

Ed ho imparato purtroppo a non fidarmi dell’amore

Perchè sono un coglione ci resto sotto

E che le donne davvero son tutte uguali, tutte indecifrabili, tutte così

speciali

Ora ne ho ventotto, compiuti da poco

Non so se resisto o scoppio

E aspetto un altro tramonto, un’altra sfida, un’altro giorno

Ik ga al achtentwintig jaar omhoog en omlaag

Het is een schommel tussen zwart en blauw

Bassi en sassi, ezels en massi, de praktijk is onder andere van Bassi

En ik heb dingen in mijn leven geleerd die ik nooit zal vergeten

En dat de vragen tranen veroorzaken die de wangen branden

Het leven is een labyrint tussen magie en waanzin

Droomloze reis tussen realiteit en utopie

Tussen te veel mitsen en te veel maren, de waarheid is dat het zo zal zijn

Ik ben vaak gevallen, en ik heb vaak degenen die weddenschappen zien verliezen

En ik leerde glimlachen herkennen, goed, nep, slecht

Ik zal niet op mijn stappen terugkeren, ik zal doorgaan

Ik ga omhoog, of ik ga omlaag

Maar ik stop niet, nee

Op mijn stappen ga ik naar voren

Ik ga omhoog, of ik ga omlaag

Maar ik stop niet, nee

Ik heb geleerd dat het leven er maar één is en dat het niet klopt

En het komt vaak voor dat de rekening niet klopt

Het transformeert me, en het verwart me om te ontdekken dat duivels hun hoorns hebben verloren

De geest gaat terug naar enige tijd geleden

Toen ik nog vertrouwen had in de mensheid

Ik had te veel doodskisten, te veel te doen, te veel shit om te geven

Maar de verpletterende wereld wacht op je

Er is haast vandaag, de wereld veracht je

Het breekt je dromen, blaast je in de nek en geeft je stress

En wat heb ik in de afgelopen tijd geleerd?

Dat niets ooit vanzelfsprekend is

Daarom ga ik vooruit, wolf onder de mensen

Zij weten

Dat ik op mijn stappen zal terugkeren, ik zal doorgaan

Ik ga omhoog, of ik ga omlaag

Maar ik stop niet, nee

Op mijn stappen ga ik naar voren

Ik ga omhoog, of ik ga omlaag

Maar ik stop niet, nee

Er zijn mensen die je willen leren hoe je moet leven, mensen die willen praten, je willen trainen

Stomme adviezen en onwaarheden die hij je wil geven

Maar ik ga liever mijn eigen weg

Dat als ik ongelijk moet hebben, ik ongelijk zal hebben, het zij zo

En niets is eeuwig, de hemel is altijd een beetje verder dan de hel

En hier gebeuren dingen, zelfs als ze stil zijn

Ik schrijf in mijn notitieboekje om me beter te voelen

En ik heb helaas geleerd liefde niet te vertrouwen

Omdat ik een eikel ben, blijf ik eronder

En dat vrouwen echt allemaal hetzelfde zijn, allemaal niet te ontcijferen, allemaal zo

speciaal

Nu heb ik achtentwintig, onlangs veranderd

Ik weet niet of ik weerstand bied of explodeer

En ik wacht op nog een zonsondergang, nog een uitdaging, nog een dag