En deux mots - Yves Jamait

Comment te dire ce que je ressens près de toi?

Je n’ose imaginer ce que par ton absence

Ma vie aurait été, tellement l’insouciance

Vient effacer les doutes quand tu es dans mes bras

Comment te dire encore quand, les paupières closes

Je promène ma main sur ta peau de satin

Et qu’en ouvrant les yeux, mon regard se pose

Et s’apaise en voyant ton sourire serein

Et s’apaise en voyant ton sourire serein?

Mais je n’ai pas les mots

Pour le dire en deux mots

J’ai pas les mots qu’il faut

Pour le dire en deux mots

Comment articuler ce que par habitude

Ou par le temps qui passe ou par trop de pudeur

J’ai laissé se confiner dans la désuétude

D’un quotidien dont tu es l’unique douceur?

Je voudrais te parler de ces petits bonheurs

Que tu as su semer sur nos deux solitudes

Sans lesquels je n’aurais qu’une moitié de cœur

Et te dire mes regrets de mon ingratitude

Et te dire mes regrets de mon ingratitude

Je pourrais tout te dire du moindre de tes gestes

De la pointe du jour jusqu’au bout de la nuit

De tes baisers salés, de leur goût qui me reste

Quand je crève tout seul dans l’hôtel de l’ennui

J’aimerais te raconter ton corps à chaque rime

Et les vers que je puise dans chacun de tes yeux

Te parler de ton cul, ô poème sublime

Et parler de ta bouche quand on est tous les deux

Et parler de ta bouche quand on est tous les deux

Non, je n’ai pas les mots

Pour le dire en deux mots

J’ai pas les mots qu’il faut

Pour le dire en deux mots

Comment te dire ce que je ressens près de toi?

Je n’ose imaginer ce que par ton absence

Ma vie aurait été, tellement l’insouciance

Vient effacer les doutes quand tu es dans mes bras

Hoe vertel ik je wat ik om je heen voel?

Ik durf me niet voorstellen wat door je afwezigheid

Mijn leven zou zo zorgeloos zijn geweest

Kom de twijfels uitwissen als je in mijn armen bent

Hoe vertel je opnieuw wanneer, met gesloten oogleden

Ik strijk met mijn hand over je satijnen huid

En als ik mijn ogen open, landt mijn blik

En kalmeert het zien van je serene glimlach

En kalmeert het zien van je serene glimlach?

Maar ik heb de woorden niet

Om het in twee woorden te zeggen

Ik heb niet de juiste woorden

Om het in twee woorden te zeggen

Hoe verwoord je wat uit gewoonte?

Of door het verstrijken van de tijd of door te veel bescheidenheid

Ik ging weg om in onbruik te raken

Van een dagelijks leven waarvan jij de enige zoetheid bent?

Ik wil je graag vertellen over deze kleine geneugten

Dat je wist hoe je moest zaaien op onze twee eenzaamheid

Zonder welke zou ik maar een half hart hebben

En vertel je mijn spijt voor mijn ondankbaarheid

En vertel je mijn spijt voor mijn ondankbaarheid

Ik zou je alles kunnen vertellen bij elke beweging

Van zonsopgang tot zonsondergang

Van je zoute kussen, van hun smaak die ik nog heb

Als ik alleen sterf in het vervelingshotel

Ik zou je elk rijmpje over je lichaam willen vertellen

En de verzen die ik uit elk van je ogen trek

Praat met je over je kont, oh subliem gedicht

En praat over je mond als we samen zijn

En praat over je mond als we samen zijn

Nee, ik heb de woorden niet

Om het in twee woorden te zeggen

Ik heb niet de juiste woorden

Om het in twee woorden te zeggen

Hoe vertel ik je wat ik om je heen voel?

Ik durf me niet voorstellen wat door je afwezigheid

Mijn leven zou zo zorgeloos zijn geweest

Kom de twijfels uitwissen als je in mijn armen bent