C'est l'heure - Yves Jamait

C’est l’heure où les camions se gavent de poubelles

Où les bistrots bâillent encore et dorment les hôtels

Où je marche sans souvenir d’une nuit trop lointaine

C’est l’heure

C’est l’heure où les ruelles toilettées se croient belles

Où les bouches d'égoût n’ont plus mauvaise haleine

Bref c’est l’heure où la ville se nettoie les veines

C’est l’heure

C’est l’heure où les cartons se déplient sur l’asphalte

Sous un ciel éclairci tirant sur le cobalt

S'éveillent leurs résidents résidus d’société

C’est l’heure

C’est l’heure où l’amnésie a des relents de malt

Où ma pupille encore un peu trop dilatée

Refuse la lumière et sa vérité

C’est l’heure

On m’a volé la lune

Quand j’allais la toucher

Où est passée la brune

Qui semblait la porter

C’est l’heure

L’heure où sur les trottoirs quelques menus moineaux

Semblent prendre la pose en attendant Doisneau

Et au bruit de mes pas s’envolent à tire d’ailes

C’est l’heure

C’est l’heure des petits crèmes et des kiosques à journaux

L’heure où l’on voit sous les halles où les caisses s’amoncellent

Les couleurs primeurs éclore en ribambelle

C’est l’heure

C’est l’heure

C’est l’heure où les baisers ont le goût du café

Où des lèvres en croissants de sourire émiettées

Portent des mots d’amour sublimés d’habitude

C’est l’heure

C’est l’heure où tous les rêves vont être assassinés

Par l’aiguille acérée de l’exactitude

Où les corps vont se plonger dans la multitude

C’est l’heure

On m’a volé la lune

Quand j’allais la toucher

Où est passée la brune

Qui semblait la porter

C’est l’heure

C’est l’heure

C’est l’heure où je vais me coucher…

Het is tijd dat de vrachtwagens zichzelf volproppen met afval

Waar de bistro's nog geeuwen en de hotels slapen

Waar ik loop zonder herinnering aan een nacht te ver weg

Het is tijd

Het is tijd dat de geprepareerde steegjes ze mooi vinden

Waar mangaten geen slechte adem meer hebben

Hoe dan ook, het is tijd voor de stad om haar aderen te reinigen

Het is tijd

Het is tijd wanneer de dozen zich ontvouwen op het asfalt

Onder een heldere hemel die getint is met kobalt

Maak de restanten van de samenleving van hun bewoners wakker

Het is tijd

Het is tijd dat geheugenverlies naar mout ruikt

Waar mijn pupil nog iets te verwijd is

Weiger het licht en zijn waarheid

Het is tijd

Ze hebben mijn maan gestolen

Toen ik haar ging aanraken

Waar is de brunette gebleven?

Wie leek het te dragen?

Het is tijd

De tijd dat op de trottoirs een paar kleine mussen stonden

Lijkt te poseren tijdens het wachten op Doisneau

En bij het geluid van mijn voetstappen vliegen weg als vleugels

Het is tijd

Het is tijd voor kleine crèmes en kiosken

Het uur dat we onder de gangen zien waar de dozen zich opstapelen

Vroege kleuren bloeien in zwermen

Het is tijd

Het is tijd

Dit is het moment waarop kussen naar koffie smaken

Waar halvemaanvormige lachende lippen afbrokkelden

Draag meestal gesublimeerde woorden van liefde

Het is tijd

Dit is de tijd waarin alle dromen zullen worden vermoord

Door de scherpe naald van nauwkeurigheid

Waar de lichamen zich zullen onderdompelen in de menigte

Het is tijd

Ze hebben mijn maan gestolen

Toen ik haar ging aanraken

Waar is de brunette gebleven?

Wie leek het te dragen?

Het is tijd

Het is tijd

Het is tijd dat ik naar bed ga...