Célibataire - Yves Jamait

J'écrase une cigarette à moitié pas finie

Dans le bol d’habitudes décaféinées

Le temps est comme moi, incertain et tout gris

Il est sept heures et quart, il est temps d’y aller

Il est sept heures et quart, il est temps d’y aller

Je referme la porte sur l’appartement vide

Et, le pied machinal, je descends l’escalier

Ce rituel commence à se faire des rides

Et moi, je fais celui qui l’a pas remarqué

Et moi, je fais celui qui l’a pas remarqué

Et ainsi, tous les jours, je me noie dans les autres

Dans le bus abruti qui me mène au boulot

Il faut savoir aimer la vie qui est la nôtre

Et se dire qu’on évite les problèmes conjugaux

Je vis tout seul, je parle tout seul

Je dors tout seul, je rêve tout seul

Je vis tout seul, je parle tout seul

Je dors tout seul, je baise tout seul

Et je vais retrouver mes collègues de bourreaux

Qui m’aident à tuer le temps, ces heures que j’assassine

Minutieusement, je serai comme ce bibelot

Que la poussière recouvre et les années patinent

Que la poussière recouvre et les années patinent

Un peu plus tard, j’irai devant une chaise fade

Bouffer un croque-madame parce que j’aime bien le nom

Chez le Turc d’en face où d’autres cœurs en rade

Pérorent leur solitude en levant le menton

Pérorent leur solitude en levant le menton

Il faudra que je pense à acheter des rasoirs

Une demi-baguette, des piles pour la radio

J’ai pas le temps, ça peut bien attendre ce soir

Là, j’vais chercher fortune dans un Rapido

Je vis tout seul, je parle tout seul

Je dors tout seul, je rêve tout seul

Je vis tout seul, je parle tout seul

Je dors tout seul, je baise tout seul

Vendredi soir, j’irai dépenser mon ennui

Errant à la recherche d’autres solitudes

Égarées comme moi et la soirée finie

Se fera dans les bras vides de l’habitude

Se fera dans les bras vides de l’habitude

Je vis tout seul, je parle tout seul

Je dors tout seul, je rêve tout seul

Je vis tout seul, je parle tout seul

Je dors tout seul, je baise tout seul

Je vis tout seul

Je dors tout seul

Tout seul

Voilà

Ik stomp een halve onafgemaakte sigaret uit

In de kom van cafeïnevrije gewoonten

Tijd is zoals ik, onzeker en helemaal grijs

Het is kwart over zeven, tijd om te gaan

Het is kwart over zeven, tijd om te gaan

Ik sluit de deur van het lege appartement

En, de mechanische voet, ik ga de trap af

Dit ritueel begint te kreuken

En ik, ik ben degene die het niet heeft gemerkt

En ik, ik ben degene die het niet heeft gemerkt

En zo verdrink ik elke dag in anderen

In de stomme bus die me naar mijn werk brengt

We moeten weten hoe we van het leven moeten houden dat van ons is

En tegen onszelf zeggen dat we huwelijksproblemen vermijden

Ik woon op mezelf, ik spreek op mezelf

Ik slaap alleen, ik droom alleen

Ik woon op mezelf, ik spreek op mezelf

Ik slaap alleen, ik neuk alleen

En ik zal mijn medebeulen vinden

Dat helpt me de tijd te doden, deze uren die ik vermoord

Grondig, ik zal zijn zoals deze snuisterij

Dat de stofkappen en de jaren schaatsen

Dat de stofkappen en de jaren schaatsen

Even later ga ik langs een saaie stoel

Eet een croque-madame omdat ik de naam leuk vind

Bij de Turk tegenover waar andere harten in de haven

Spreek hun eenzaamheid uit en til hun kin op

Spreek hun eenzaamheid uit en til hun kin op

Ik moet erover nadenken om scheermesjes te kopen

Half stokbrood, batterijen voor de radio

Ik heb geen tijd, het kan vanavond wachten

Daar ga ik fortuin zoeken in een Rapido

Ik woon op mezelf, ik spreek op mezelf

Ik slaap alleen, ik droom alleen

Ik woon op mezelf, ik spreek op mezelf

Ik slaap alleen, ik neuk alleen

Vrijdagavond zal ik mijn verveling doorbrengen

Dwalend op zoek naar andere eenzaamheid

Verloren zoals ik en de avond is voorbij

Zal worden gedaan in de lege armen van gewoonte

Zal worden gedaan in de lege armen van gewoonte

Ik woon op mezelf, ik spreek op mezelf

Ik slaap alleen, ik droom alleen

Ik woon op mezelf, ik spreek op mezelf

Ik slaap alleen, ik neuk alleen

ik woon helemaal alleen

ik slaap alleen

Helemaal alleen

alstublieft