Tuesday - Xerxes

Pavement speaks too and it sings songs of tragedy

Broken ground like the stripped sound of the songs we sing

Under every crooked wave, asleep, deep in broken dreams

Longing one day to wake up

But the sun never rises on an earth with the shade pulled down

And death moves to silence the sound

Of hearts beating like fists on the walls that enclose us

Breaking out of the cells that hold us

And so, stung by the light from the cracked door of tomorrow’s life

We are awake, we are alive

To the empty eyes at the surface of this solid ground

We are voicing our statements now

Screaming at the sun, I will not be broken

No curse can kill me, no blade can spill my blood

No cage can hold me, and no fear can make me run

And when they tell us we’re dying,

We’ll just hold on tightly and remember

What we’re living for

They tried to steal your voice, so you kept screaming from your window:

No curse can kill me, no curse can kill me.

They tried to steal your voice.

Stung by the light from the cracked door of tomorrow’s life.

We are awake, we are alive.

Pavement spreekt ook en het zingt tragedies

Gebroken grond zoals het gestripte geluid van de liedjes die we zingen

Onder elke kromme golf, slapend, diep in gebroken dromen

Op een dag verlangen om wakker te worden

Maar de zon komt nooit op op een aarde met de schaduw naar beneden

En de dood beweegt om het geluid te dempen

Van harten die als vuisten kloppen op de muren die ons omsluiten

Doorbreken uit de cellen die ons vasthouden

En dus, gestoken door het licht van de gebarsten deur van het leven van morgen

We zijn wakker, we leven

Naar de lege ogen aan de oppervlakte van deze vaste grond

We doen nu onze uitspraken

Schreeuwend naar de zon, ik zal niet gebroken worden

Geen vloek kan me doden, geen mes kan mijn bloed vergieten

Geen enkele kooi kan me vasthouden, en geen angst kan me doen rennen

En als ze ons vertellen dat we sterven,

We houden ons stevig vast en onthouden

Waar we voor leven

Ze probeerden je stem te stelen, dus bleef je vanuit je raam schreeuwen:

Geen vloek kan me doden, geen vloek kan me doden.

Ze probeerden je stem te stelen.

Geprikt door het licht van de gebarsten deur van het leven van morgen.

We zijn wakker, we leven.