I Can Feel You Standing There - Xerxes

Your voice is echoing outside my window.

The sound of you breathing with your eyes closed.

Your heart’s rhythm, its decay as it pulls you away.

I’ve got December tangled in my throat so you can’t hear me shout.

Her hands are holding me down while you paint into my chest, a portrait of you,

where your love used to rest.

She won’t let you walk back without tripping you up,

While I hold my hands out just to feel your touch.

I can feel you there, but I can’t see you anywhere.

You taught me to keep the memory close like it would keep me warm when the sun

drowned,

But every day is a cold punch knocking me out,

And every night, just as sleepless as my doubt.

So how do I sleep when in my dreams I can’t breathe?

And how can I believe what my eyes can’t see?

I loved for so long that it changed my heart’s beat.

The chill bled me blue and slowed each crash and pound.

What’s left to recall when the stars are too dark to see?

Je stem galmt buiten mijn raam.

Het geluid van je ademhaling met je ogen dicht.

Het ritme van je hart, het verval terwijl het je wegtrekt.

Ik heb December verstrikt in mijn keel, dus je kunt me niet horen schreeuwen.

Haar handen houden me vast terwijl je in mijn borst een portret van jou schildert,

waar je liefde vroeger rustte.

Ze laat je niet teruglopen zonder je te laten struikelen,

Terwijl ik mijn handen uitsteek om je aanraking te voelen.

Ik kan je daar voelen, maar ik kan je nergens zien.

Je hebt me geleerd om de herinnering dichtbij te houden alsof het me warm zou houden als de zon

verdronken,

Maar elke dag is een koude klap die me knock-out slaat,

En elke nacht, net zo slapeloos als mijn twijfel.

Dus hoe kan ik slapen als ik in mijn dromen niet kan ademen?

En hoe kan ik geloven wat mijn ogen niet kunnen zien?

Ik hield zo lang van dat het mijn hartslag veranderde.

De kou bloedde me blauw en vertraagde elke crash en beuk.

Wat blijft er over om te onthouden als de sterren te donker zijn om te zien?