(But Here We Are) - Xerxes

It’s funny how all those things you never wanted to remember,

blocked out and you turned your back on in the name of moving on,

they come back to you on January nights.

You realize the reason you’ve been drinking alone,

the reason you’ve been letting the silent passive disarray creep in,

the reason you stopped writing, stopped reading, stopped sleeping,

stopped loving is because there was never a step forward

or even an honest gaze towards the setting sun following the Ohio river,

running steadily towards Missouri.

And something comes along, it comes along and you expect it,

but you didn’t know it could inhabit such a form such a sleek soft skin.

But nonetheless, it’s there in your bed, a Tuesday morning in early December

and you get to thinking, don’t you?

All of a sudden, you’re retracing that final conversation

before she moved to California and then the two weeks later

when you caught her out of the corner of your eye from your barstool.

There was a shot of old granddad in front of you

before you could even pull out your wallet.

You’re piecing together the swigs of W.L.

Weller

in the bucket seats of the van, a parking lot of some old bowling alley.

There are a hundred or so people in the basement

waiting for you to play songs that mean nothing to you,

at least in the context of a face.

You’ve invited this blonde model, you wonder if she’ll show

so you keep pulling on the bottle and wait to see what happens.

Turns out she does, but so do the last three girls you recall

saying «I love you» to, and they all want a piece of you.

So it’s a can of Pabst Blue Ribbon from the bar

and falling into the drum set and can’t you see all this time it was all too

much?

Just 21 and so empty, so fucking tired, so worried about nothing.

Dad phoned the next day, said to stop drinking.

He wasn’t even there.

You’re picturing moving out of that Chestnut Street apartment,

in all its ragged rooftop beer glory, in all its mistaken nakedness.

You moved the bed because you couldn’t sleep in that corner any more

after you realized you weren’t in control.

Never did call the landlord after the door was kicked in in December.

Held a vendetta against squirrels after noticing the grey tails finding winter

refuge above the ceiling tiles.

When you were putting the finishing touches on a move out destined to cost

you a full unreturned deposit, the power was shut off while you were vacuuming,

you laughed and got the fuck out of there forever.

«But here we are» she says.

Het is grappig hoe al die dingen die je nooit wilde onthouden,

geblokkeerd en je hebt je de rug toegekeerd in de naam van verder gaan,

ze komen op januari-nachten bij je terug.

Je realiseert je waarom je alleen hebt gedronken,

de reden waarom je de stille passieve wanorde hebt laten binnensluipen,

de reden waarom je stopte met schrijven, stopte met lezen, stopte met slapen,

stopte met liefhebben is omdat er nooit een stap voorwaarts was

of zelfs een eerlijke blik naar de ondergaande zon die de Ohio-rivier volgt,

gestaag naar Missouri rennen.

En er komt iets langs, het komt langs en je verwacht het,

maar je wist niet dat het in zo'n vorm kon leven, zo'n gladde, zachte huid.

Maar toch, het ligt in je bed, een dinsdagochtend begin december

en je gaat nadenken, nietwaar?

Plotseling herleef je dat laatste gesprek

voordat ze naar Californië verhuisde en de twee weken later

toen je haar vanuit je ooghoek van je barkruk ving.

Er was een schot van oude opa voor je neus

voordat je zelfs maar je portemonnee kon trekken.

Je plukt de slokjes van W.L.

Weller

in de kuipstoelen van het busje, een parkeerplaats van een oude bowlingbaan.

Er zijn ongeveer honderd mensen in de kelder

wachtend op jou om nummers te spelen die niets voor jou betekenen,

tenminste in de context van een gezicht.

Je hebt dit blonde model uitgenodigd, je vraagt ​​je af of ze komt opdagen

dus je blijft aan de fles trekken en wachten om te zien wat er gebeurt.

Blijkt dat ze dat doet, maar dat geldt ook voor de laatste drie meisjes die je je herinnert

"Ik hou van je" te zeggen tegen, en ze willen allemaal een stukje van je.

Het is dus een blik Pabst Blue Ribbon van de bar

en vallen in het drumstel en zie je al die tijd niet dat het allemaal te veel was?

veel?

Net 21 en zo leeg, zo verdomd moe, zo bezorgd om niets.

Papa belde de volgende dag en zei dat hij moest stoppen met drinken.

Hij was er niet eens.

Je stelt je voor dat je uit dat appartement in Chestnut Street gaat verhuizen,

in al zijn haveloze bierglorie op het dak, in al zijn verkeerde naaktheid.

Je hebt het bed verplaatst omdat je niet meer in die hoek kon slapen

nadat je je realiseerde dat je geen controle had.

Nooit de verhuurder gebeld nadat in december de deur was ingetrapt.

Hield een vendetta tegen eekhoorns na het zien van de grijze staarten die de winter vonden

toevluchtsoord boven de plafondtegels.

Toen u de laatste hand legde aan een verhuizing die veel geld zou kosten

u een volledige niet-teruggegeven aanbetaling, de stroom is uitgeschakeld terwijl u aan het stofzuigen was,

je lachte en was daar verdomme voorgoed weg.

"Maar hier zijn we dan", zegt ze.