Desgaste - Xeg, Samora

Sabes que eu tentei mas tudo um dia tem o seu fim

E toda a gente cai, toda a gente tropeça, ao tentar ser feliz

Foram essas conversas supérfluas que um dia o vento levou

Como essas promessas dispersas em peças que a vida separou

O tempo corrói as pedras, os corações e toda a ligação quebra

É regra nas relações, mesmo em corações de pedra

Ficas cega com ilusões, depois negas as situações

Só te impões e entregas em discussões de merda

Pareces uma menina, perigosa, repentina

Que só berra e quando erra ainda quer vencer por cima

Parece sina, silenciosa e assassina

Que nos leva até às trevas sem nos trazer ao de cima

E hoje palavras são armas de quem crava navalhas

No corpo, na mente e na alma de quem trava batalhas

Antes estavas nas falhas, a gente deitava nas palhas

Para fazer com sentimento o que já só fazemos por rotina

E a retina dos teus olhos é uma narrativa de um lugar

Onde se rima frio o orgulho com o frio das saudades

De um amor que partiu e nunca mais há-de voltar

De um amor que se partiu e destruiu em metades

Sabes que eu tentei mas tudo um dia tem o seu fim

E toda a gente cai, toda a gente tropeça, ao tentar ser feliz

Foram essas conversas supérfluas que um dia o vento levou

Como essas promessas dispersas em peças que a vida separou

Sentia-me a última escolha, uns versos que não rimam, escritos

Na última folha e que nunca foram ditos

Uma criança num conflito que nunca conheceu a paz

Sem esperança eu medito tudo o que aconteceu atrás

Isto é um adeus, vá, não voltes, vai que eu também vou

Muitos erros, deu tudo errado, culpado eu também sou

Atire a primeira pedra quem nunca errou

Todos errámos e pedras quem nunca atirou?

E eu atirei-me de cabeça, mas nunca te esqueças, querida

O tempo passou e eu hoje estou de cabeça perdida

O vento mudou e antes que isto aqueça e o sofrimento permaneça

Eu faço com que aconteça a nossa despedida

E te despeças desta vida que a gente não quer

E que o futuro seja um presente que o presente nos der

Porque eu caminho sobre brasas sem noção das respostas

Sinto-me sozinho em casa com uma multidão à porta

O mundo inteiro, a vida inteira e a minha vida a metade

Meio amor, meio desprezo, meio mentira, meia verdade

Estava tudo partido ao meio entre o tédio e a segurança

A insegurança e o receio do novo mas hoje passei-me de novo

De rosto erguido, vi, vivi, estou mais vivido

O meu tempo foi dividido em momentos felizes e sofridos

Dos quais não me arrependo, com os quais aprendo e no fundo

Iguais a todos os homens e mulheres neste mundo nascidos

Sabes que eu tentei (eu tentei) mas tudo um dia tem o seu fim (tudo um dia tem

o seu fim)

E toda a gente cai, toda a gente tropeça, ao tentar ser feliz

Foram essas conversas supérfluas que um dia o vento levou

Como essas promessas dispersas em peças que a vida separou

Sabes que eu tentei, eu tentei, mas tudo um dia chega ao fim

E toda a gente cai, toda a gente tropeça, ao tentar ser feliz

Foram essas conversas supérfluas que um dia o vento levou

Como essas promessas dispersas em peças que a vida separou

Je weet dat ik het heb geprobeerd, maar op een dag komt er een einde aan alles

En iedereen valt, iedereen struikelt als hij probeert gelukkig te zijn

Het waren deze overbodige gesprekken die op een dag de wind namen

Hoe deze beloften uiteenvielen in stukken die het leven scheidde

De tijd corrodeert stenen, harten en elke band breekt

Het is een regel in relaties, zelfs in harten van steen

Je wordt verblind door illusies, dan ontken je de situaties

Je dringt jezelf gewoon op en geeft je over aan waardeloze discussies

Je ziet eruit als een meisje, gevaarlijk, plotseling

Die alleen maar schreeuwt en als hij een fout maakt, wil hij toch bovenaan winnen

Het lijkt op het noodlot, stil en moorddadig

Dat voert ons de duisternis in zonder ons naar de top te brengen

En vandaag zijn woorden wapens voor degenen die scheermessen gebruiken

In het lichaam, de geest en de ziel van degenen die strijd voeren

Vroeger zat je in de gaten, vroeger lagen we op de strootjes

Te maken met voelen wat we al alleen maar routinematig doen

En het netvlies van je ogen is een verhaal van een plek

Waar trots rijmt met koude nostalgie

Van een liefde die wegging en nooit meer terugkomt

Van een liefde die in tweeën brak en vernietigde

Je weet dat ik het heb geprobeerd, maar op een dag komt er een einde aan alles

En iedereen valt, iedereen struikelt als hij probeert gelukkig te zijn

Het waren deze overbodige gesprekken die op een dag de wind namen

Hoe deze beloften uiteenvielen in stukken die het leven scheidde

Ik voelde me als de laatste keuze, sommige verzen die niet rijmen, geschreven

Op de laatste pagina en dat is nooit gezegd

Een kind in een conflict dat nooit vrede kende

Zonder hoop mediteer ik op alles wat eerder is gebeurd

Dit is vaarwel, ga, kom niet terug, ik ga ook

Veel fouten, alles ging fout, ik ben ook schuldig

Gooi de eerste steen die nooit een fout heeft gemaakt

We hebben allemaal fouten gemaakt en wie heeft er nooit met stenen gegooid?

En ik wierp mezelf met mijn hoofd naar voren, maar vergeet nooit, schat

De tijd is verstreken en vandaag ben ik hals over kop

De wind is gedraaid en voordat het opwarmt en het lijden blijft

Ik maak ons ​​afscheid waar

En afscheid nemen van dit leven dat we niet willen

En moge de toekomst een geschenk zijn dat het heden ons geeft

Omdat ik op sintels loop zonder enig idee van de antwoorden

Ik voel me alleen thuis met een menigte voor de deur

De hele wereld, mijn hele leven en de helft van mijn leven

Half liefde, half minachting, half leugen, half waarheid

Alles was verdeeld tussen verveling en veiligheid

De onzekerheid en angst voor het nieuwe, maar vandaag raakte ik weer in paniek

Met opgeheven gezicht zag ik, ik leefde, ik leef meer

Mijn tijd was verdeeld in gelukkige en pijnlijke momenten

Waar ik geen spijt van heb, waarvan ik leer en diep van binnen

Gelijk aan alle mannen en vrouwen die op deze wereld geboren zijn

Weet je, ik heb het geprobeerd (ik heb het geprobeerd) maar op een dag komt er een einde aan (op een dag komt er een einde aan alles)

jouw einde)

En iedereen valt, iedereen struikelt als hij probeert gelukkig te zijn

Het waren deze overbodige gesprekken die op een dag de wind namen

Hoe deze beloften uiteenvielen in stukken die het leven scheidde

Weet je, ik heb het geprobeerd, ik heb het geprobeerd, maar op een dag komt er een einde aan alles

En iedereen valt, iedereen struikelt als hij probeert gelukkig te zijn

Het waren deze overbodige gesprekken die op een dag de wind namen

Hoe deze beloften uiteenvielen in stukken die het leven scheidde