Блок-пост «Акация» - Александр Маршал

Ну вот и всё, остались мы —

Я и Андрюха с Костромы,

В живых на нашем блокпосту среди акаций,

Есть пулемёт, есть автомат,

Есть мой подствольник без гранат,

И где-то далеко комбат хрипит у рации

Нам батя в рацию кричит:

«Всем действовать по плану «Щит!»,

А нам с Андрюхой всё равно — что щит, что меч…

Наш лексикон предельно прост,

Идёт атака на блокпост,

Нам не до планов, нам бы головы сберечь

Горячих «Скатов"чёрный дым,

Орём: «Спецназ непобедим!»,

Хоть чёрным стал андрюхин

Краповый берет, и у его КПВД

Есть нотки в голосе не те:

Как говорится, чем богат — другого нет

Я посчитал сквозь эту тьму —

Примерно сорок к одному,

А это — пуля или плен, одно из двух,

И оба поняли — хана,

Но тут очнулся старшина,

И матом поднял наш почти упавший дух

Я слышу, он орёт сквозь дым:

«Ща рукопашную дадим,

Ядрёна сила, чтоб твою, державы мать…»

Вот этот краповый берет —

Бесплатный пропуск на тот свет,

Для тех скотов, что захотят его сорвать

Потом всё было, как во сне:

Пришли ребята на броне,

Кругом свои, и наша кончилась война,

А мы сидим, как дураки —

Спина к спине, в руках — штыки,

Акация, блокпост, и тишина…

И что-то говорит комбат,

И мы смеёмся невпопад,

И матерится, как сапожник, старшина —

Мы были здесь, и не сдались,

Но пятерых не дождались

Кого-то — мать, кого-то — дочь, кого — жена

Я поднимаюсь во весь рост,

За мой расстрелянный блокпост,

И сам не верю, что я цел и невредим,

И белой краской на посту,

Чтоб было видно за версту,

Я написал: «Спецназ непобедим!»

И белой краской на посту,

Чтоб было видно за версту,

Я написал: «Спецназ непобедим!»…

Nou, dat is alles, we zijn links -

Ik en Andryukha uit Kostroma,

Levend bij onze controlepost tussen de acacia's,

Er is een machinegeweer, er is een machinegeweer,

Daar is mijn granaatwerper zonder granaten,

En ergens ver weg piept de bataljonscommandant naar de radio

Papa roept ons in de radio toe:

“Iedereen handelt volgens plan“ Shield! ”,

En Andryukha en het kan mij niet schelen - wat een schild, wat een zwaard ...

Onze woordenschat is uiterst eenvoudig,

Er is een aanval op het checkpoint,

We hebben geen tijd voor plannen, we zouden ons hoofd sparen

Hete "Pijlstaartroggen" zwarte rook,

Orem: "Speciale troepen zijn onoverwinnelijk!",

Hoewel Andryukhin zwart werd

Kastanjebruine baret en zijn CVD

Er zijn niet dezelfde noten in de stem:

Zoals ze zeggen, wat is rijk - er is geen ander

Ik telde door deze duisternis -

Ongeveer veertig tegen één

En dit is een kogel of gevangenschap, een van de twee,

En beiden begrepen - Khan,

Maar toen werd de voorman wakker,

En obsceniteit verhoogde onze bijna gevallen geest

Ik hoor hem schreeuwen door de rook:

"Laten we hand-tot-hand gevechten geven,

Krachtige kracht, zodat de jouwe, kracht moeder ... "

Deze kastanjebruine baret -

Gratis pas naar de volgende wereld

Voor die beesten die het willen plukken

Toen was alles als in een droom:

De jongens kwamen op het harnas,

Rond hun eigen, en de onze eindigde de oorlog,

En we zitten als dwazen -

Rug aan rug, bajonetten in de hand,

Acacia, wegversperring en stilte...

En de bataljonscommandant zegt iets,

En we lachen misplaatst

En zweert als een schoenmaker, voorman -

We waren hier en gaven niet op

Maar vijf wachtten niet

Iemand is een moeder, iemand is een dochter, iemand is een echtgenote

Ik sta op tot mijn volledige lengte,

Voor mijn shot checkpoint,

En ikzelf geloof niet dat ik veilig en wel ben,

En witte verf op de paal,

Van een mijl afstand te zien

Ik schreef: "Speciale troepen zijn onoverwinnelijk!"

En witte verf op de paal,

Van een mijl afstand te zien

Ik schreef: "Speciale troepen zijn onoverwinnelijk!"...