Ветеран - Александр Маршал

В прибывающий поезд не нужен билет и уже обнимаю с разбега

Ветерана с войны девятнадцати лет на исходе двадцатого века.

Он мальчишка лицом, он со мной как с отцом, по жилому шагает Арбату.

Нам удобней пешком, он был лучшим дружком моему не пришедшему брату.

Он был лучшим дружком моему не пришедшему брату.

И про то, кем был брат, и про джалаламат, и про цель на радарном экране

Он рассказывать рад, но ударил набат на Кремлёвском Великом Иване.

Медный колокол бил, будто небо рубил, будто голуби звуки взлетали.

Был обуглен закат, и рекламный Арбат отражался на белой медали.

Был обуглен закат, и рекламный Арбат отражался на белой медали.

И сказал он в тоске: «Как красиво в Москве, и куда ни взгляни — пьедесталы,

Пьедесталы подряд, ну, а там для ребят только скалы, одни только скалы.

Если где-то война, значит, чья-то вина, мы её на себя перепишем».

Он был старше судьбой не на год, так на бой, из которого брат мой не вышел.

Он был старше судьбой не на год, так на бой, из которого брат мой не вышел.

В прибывающий поезд не нужен билет и уже обнимаю с разбега

Ветерана с войны девятнадцати лет на исходе двадцатого века.

Был проездом иль нет, и смотрел я во след, и качался вагон, как калека.

Ветерану войны девятнадцати лет я желал двадцать первого века.

Он был старше судьбой не на год, так на бой, из которого брат мой не вышел.

Ik heb geen kaartje nodig voor de aankomende trein en ik knuffel al van het rennen

Veteraan uit de Negentienjarige Oorlog aan het eind van de twintigste eeuw.

Hij is een jongen met een gezicht, hij is bij mij als bij een vader, hij loopt langs de Arbat.

Het is handiger voor ons om te voet te gaan, hij was de beste vriend van mijn broer die niet kwam.

Hij was de beste vriend van mijn broer die niet kwam.

En over wie de broer was, en over jalalamat, en over het doelwit op het radarscherm

Hij vertelt het graag, maar het alarm ging af op het Kremlin Veliky Ivan.

De koperen bel sloeg alsof hij door de lucht hakte, alsof het geluid van duiven opvloog.

De zonsondergang was verkoold en de reclame van Arbat werd weerspiegeld op de witte medaille.

De zonsondergang was verkoold en de reclame van Arbat werd weerspiegeld op de witte medaille.

En hij zei in angst: "Wat is het mooi in Moskou, en overal waar je kijkt zijn er sokkels,

Sokkels op een rij, nou ja, maar voor de jongens zijn er alleen rotsen, alleen rotsen.

Als er ergens oorlog is, dan is het de schuld van iemand anders, we zullen het op onszelf herschrijven."

Hij was door het lot niet een jaar ouder, maar door de strijd, waaruit mijn broer niet kwam.

Hij was door het lot niet een jaar ouder, maar door de strijd, waaruit mijn broer niet kwam.

Ik heb geen kaartje nodig voor de aankomende trein en ik knuffel al van het rennen

Veteraan uit de Negentienjarige Oorlog aan het eind van de twintigste eeuw.

Of ik nu op doorreis was of niet, ik keek in het kielzog en het rijtuig zwaaide als een kreupele.

Voor een negentienjarige oorlogsveteraan wenste ik de eenentwintigste eeuw.

Hij was door het lot niet een jaar ouder, maar door de strijd, waaruit mijn broer niet kwam.