Темница - Владислав Медяник

Сижу за решёткой

В темнице сырой,

Уже не орёл и не молодой,

Остепениться бы мне,

И домой.

Да видно темница

Не знает о том,

Что каждому снится

Дорога в свой дом,

Не понимает

Старушка тюрьма,

Что в мире бывают

Другие дома.

И что кроме фомки

И меченых карт

Бывает на свете

Рассвет и закат.

И голубь на крыше,

И хохот малышки.

Хорошей Вам жизни немало,

Прости меня, мама.

Сижу за решёткой

В темнице сырой,

Уже не орёл и не молодой,

Остепениться бы мне,

И домой.

Да только темнице

Моей невдомёк,

Как горько томиться

В объятьях её,

Не может понять,

Как тупая жена,

Что мне не одна,

А другая нужна.

Которая ждать

Перестала давно,

Что можно понять,

Так как жизнь не кино.

Так видно, не скоро

Увижу я город,

Где был я так счастлив

С любимой.

Прости меня, сын мой.

Сижу за решёткой

В темнице сырой,

Уже не орёл и не молодой,

Остепениться бы мне,

И домой.

ik zit achter de tralies

In een vochtige kerker,

Niet langer een adelaar en niet jong,

ik zou settelen

En thuis.

Ja, je kunt de kerker zien

Weet er niets van

Wat iedereen droomt

Weg naar je huis

Begrijpt het niet

oude gevangenis,

Wat gebeurt er in de wereld?

Andere huizen.

En wat behalve de koevoet?

En gelabelde kaarten

Gebeurt in de wereld

Dageraad en zonsondergang.

En een duif op het dak

En babygelach.

Je hebt een heel goed leven

Vergeef me, mam.

ik zit achter de tralies

In een vochtige kerker,

Niet langer een adelaar en niet jong,

ik zou settelen

En thuis.

Ja, alleen in de kerker

mijn onwetend

Hoe bitter om weg te kwijnen

In haar armen,

Ik kan het niet begrijpen

Als een domme vrouw

Dat ik niet alleen ben

En er is nog een nodig.

Welke wacht?

Lang geleden gestopt

Wat kan worden begrepen?

Omdat het leven geen film is.

Dus je ziet, niet snel

ik zie de stad

Waar was ik zo blij

Met geliefde.

Vergeef me, mijn zoon.

ik zit achter de tralies

In een vochtige kerker,

Niet langer een adelaar en niet jong,

ik zou settelen

En thuis.