Стучат колёса - Владислав Медяник

Вслед за паровозом чёрный дым даль за далью стелется — ложится

За туманом пепельным седым вижу, как тебе в ночи не спится

Слышу перестук и стон колёс, уносящий вдаль мою подругу

Холод расставанья нам принёс, как же пережить с тобой разлуку

Стучат колёса так-так-так, с тобой не встречусь я никак,

А жизнь проходит просто так и всё проходит

Расстались мы и на заре в туманном снежном январе

С тобой не встречусь я никак, стучат колёса так-так-так

Как же нам прошедшее вернуть, знаю, ничего ты не забыла

В этот ранний и морозный путь на твоей щеке слеза застыла

Я прошу — ты не терзай себя, в моём сердце будешь ты навеки

На прощанье я скажу любя — ты самая желанная на свете

Achter de locomotief verspreidt zwarte rook zich ver na ver - gaat liggen

Achter de asgrauwe mist zie ik hoe je 's nachts niet kunt slapen

Ik hoor een klop en een gekreun van wielen, mijn vriendin wegnemen

De kou van het afscheid bracht ons, hoe we de scheiding van jou kunnen overleven

De wielen kloppen zo-zo-zo, ik zal je op geen enkele manier ontmoeten,

En het leven gaat zo voorbij en alles gaat voorbij

We gingen uit elkaar bij zonsopgang in mistig besneeuwd januari

Ik zal je op geen enkele manier ontmoeten, de wielen kloppen zo-zo-

Hoe kunnen we het verleden teruggeven, ik weet dat je niets bent vergeten

Op deze vroege en ijzige manier bevroor een traan op je wang

Ik vraag je - kwel jezelf niet, je zult voor altijd in mijn hart zijn

Bij het afscheid zal ik zeggen liefdevol - je bent de meest begeerlijke ter wereld